10
3
1
32
33
μου, για να μην πω μια γελοία αίσθηση της μεγάλης μου αξίας.
Επίσης είχα μια σύζυγο με γραφομηχανή, που της άρεσαν οι ι-
στορίες μου –κι αυτά τα δύο τελευταία πράγματα, που τότε τα
θεωρούσα δεδομένα, αποδείχτηκε πως ήταν τα πιο σημαντικά
από όλα.
Καλά, στ’ αλήθεια πίστευα ότι μπορούσα να συνδυάσω τον
Δράκουλα
και τις
Ιστορίες από την κρύπτη
και να δημιουργήσω
τον
Μόμπι Ντικ
; Ναι. Στ’ αλήθεια το πίστευα. Είχα φτάσει στο
σημείο να σχεδιάζω να παραθέσω στην αρχή ένα παράρτημα με
τον τίτλο «Αποσπάσματα», όπου θα περιλάμβανα σημειώσεις,
αποκόμματα και επιγράμματα σχετικά με τους βρικόλακες, ό-
πως κάνει ο Μέλβιλ για τις φάλαινες στην αρχή του βιβλίου του.
Αν με αποθάρρυνε το γεγονός ότι ο
Μόμπι Ντικ
πούλησε περί-
που δώδεκα αντίτυπα όλα κι όλα όσο ο Μέλβιλ ήταν εν ζωή;
Μπα, όχι εμένα· μία από τις ιδέες μου ήταν πως ο μυθιστοριο-
γράφος βλέπει τα πράγματα αφ’ υψηλού και δεν τον νοιάζει
πόσο κοστίζει μια εξάδα αυγά. (Η σύζυγός μου δεν θα είχε συμ-
φωνήσει, και πολύ αμφιβάλλω αν η κυρία Μέλβιλ θα συμφω-
νούσε επίσης.)
Όπως κι αν έχει το πράγμα, μου άρεσε η ιδέα πως το μυθι-
στόρημά μου με βρικόλακες ήταν ένα αντίβαρο σε αυτό του
Στόουκερ, που πρέπει να μείνει στην Ιστορία ως το πλέον
αισιό-
δοξο
τρομακτικό μυθιστόρημα όλων των εποχών. Ο κόμης Δρά-
κουλας, που ταυτόχρονα τον φοβούνται και τον λατρεύουν στο
σκοτεινό μικρό ευρωπαϊκό του φέουδο στην Τρανσυλβανία, κά-
νει το μοιραίο λάθος να βγει σε περιοδεία με το νούμερό του...
Στο Λονδίνο γνωρίζει άντρες και γυναίκες της
επιστήμης
και της
λογικής
, μα το Θεό –τον Άμπραχαμ Βαν Χέλσινγκ, που ξέρει από
μεταγγίσεις αίματος· τον Τζον Σιούαρντ, που κρατά το ημερο-
λόγιό του σε κέρινους κυλίνδρους γραμμοφώνου· τη Μίνα Χάρ-
κερ, που κρατά το δικό της με στενογραφία κι αργότερα γίνεται
γραμματέας των Ατρόμητων Κυνηγών Βρικολάκων.
