Τ
Ο
Κ
Ο Ρ Ι Τ Σ Ι
Τ
Ο Υ
Α
Λ Ε Σ Α Ν Τ Ρ Ο
23
ναμος. Όμορφη η Περσεφόνη, ψηλή –πήρε και κάτι καλό απ’
τον πατέρα της, το ύψος–, με κυματιστά καστανά μαλλιά που
έπεφταν πλούσια στη ράχη της, πράσινα μάτια, νοικοκυρά,
αφού από μικρή την είχε εκπαιδεύσει σ’ όλες τις δουλειές
του σπιτιού, της είχε μάθει να κάνει οικονομία και πώς να
διαχειρίζεται τα πάντα. Ήξερε και λίγο ράψιμο, και πλέξιμο
ήξερε και κέντημα, τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει ένας σύ-
ζυγος; Όποτε την παρουσίαζε, αν και κανείς δεν χρειαζόταν
συστάσεις, όλοι ήξεραν όλους, έλεγε με καμάρι: «Η εγγονή
μου, η Περσεφόνη», κι η φωνή της έσταζε μέλι, ενώ όταν γυρ-
νούσε προς τις άλλες δύο, χωρίς καν να τις κοιτά συνέχιζε:
«Κι απ’ εδώ η Φραγκίσκη και η Άννα», σαν να μην άξιζε να
ασχοληθεί περισσότερο μαζί τους. Καθώς η φωνή της έφτα-
νε στη Φραγκίσκη χαμήλωνε και μέχρι να φτάσει στην Άννα
έσβηνε τελείως.
Α! στην Περσεφόνη άξιζε το καλύτερο, ακόμη και γιατρό
θα μπορούσε να παντρευτεί, αλλά κάνοντας τους υπολογι-
σμούς της η γιαγιά, κατέληξε ότι δεν υπήρχε κανένας διαθέ-
σιμος για δυο τρία χρόνια, ούτε για τα επόμενα ήταν σίγου-
ρο. Ούτε ήθελε να καθυστερήσει τόσο τον γάμο της αγαπη-
μένης της εγγονής, με αμφίβολα αποτελέσματα. Υπήρχε ο
γιος της Ζωής, που σπούδαζε γιατρός στην Αθήνα, αλλά για
να τελειώσει ήθελε ακόμη χρόνια. Βέβαια, υπήρχε και ο γιος
του γιατρού τού Κωστή, αλλά μια και προερχόταν από σόι
γιατρών οι απαιτήσεις θα ήταν δυσβάσταχτες και δεν ήθελε
να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο μη γίνουν ρεζίλι και ο περίγελος
του κόσμου, κι έτσι σε αυτή την περίπτωση έκανε τάχα την
αδιάφορη. Οι υπολογισμοί της γιαγιάς ήταν πάντα ακριβείς
και είχε τη σοφία, όπως καυχιόταν, να μπορεί να προβλέπει
τα αποτελέσματα. Μέχρι τότε τής βγήκαν κι έτσι δεν είχε λό-
γο να αμφιβάλλει για τις προγνώσεις της.
Ο Νικηφόρος, πέρα από την πρώτη φορά που μίλησε ώστε
να σώσει το ένα κτήμα, περισσότερο για την τιμή των όπλων
