Τ
Ο
Κ
Ο Ρ Ι Τ Σ Ι
Τ
Ο Υ
Α
Λ Ε Σ Α Ν Τ Ρ Ο
27
ποθητή άδεια. Χωρίς αυτήν το διαβατήριο είναι άχρηστο έγγρα-
φο. Ο κύριος Ρίτσι με κάθε ευκαιρία τούς τονίζει πως είναι οι τυ-
χεροί υπήκοοι του Βασιλείου της Ιταλίας και όχι Έλληνες – αυ-
τοί πρέπει να κάνουν ότι το αποδέχονται, αν δεν θέλουν να εξο-
ριστούν για πάντα από το νησί και την οικογένειά τους.
Αν έχουν εμπλακεί σε διαμαρτυρίες κι αγώνες εναντίον τους,
που εκείνα τα χρόνια στην Αθήνα είναι όλο και πιο συχνοί, μια
και η σκληρότητα του Ιταλού διοικητή, που εδρεύει στη Ρόδο,
δεν έχει αφήσει πολλά περιθώρια για την ανεξαρτησία που
τους υποσχέθηκαν πριν από χρόνια, δεν έχουν καμία ελπίδα
να πάρουν την απαραίτητη άδεια. Οι μάνες και οι σύζυγοι πη-
γαίνουν και περιμένουν κάθε φορά που καταπλέει το πλοίο
της γραμμής, μήπως τους δουν ανάμεσα στους επιβάτες που
ξεφορτώνουν οι λάντζες στη μικρή αποβάθρα, αλλά δεν είναι
πάντα όλες τυχερές. Ωστόσο οι διαμαρτυρίες του μαζί με άλ-
λους αγανακτισμένους Δωδεκανήσιους για την ιταλική κατο-
χή της Δωδεκανήσου δεν έγιναν γνωστές στον κύριο Ρίτσι και
στους σπιούνους του, ούτε ότι από νωρίς ακόμη είχε γραφτεί
στη Δωδεκανησιακή Νεολαία, κι έτσι ο Θεμιστοκλής πήρε τε-
λικά το πάσο για να επιστρέψει στο νησί του. Για να ασκήσει
όμως την άδεια του δασκάλου χρειάστηκε να φοιτήσει και στο
«Magistrale» στη Ρόδο, ώστε να μπορεί να διδάξει και την ιτα-
λική γλώσσα, όπως ήταν ο νόμος στα ιταλοκρατούμενα νησιά.
Ο γάμος της Περσεφόνης με τον Θεμιστοκλή έγινε όπως
έπρεπε να γίνει. Η γιαγιά που έκανε κουμάντο κι ήθελε να
τον συζητάνε στο νησί για χρόνια, το κατάφερε. Η οικογέ-
νεια τα έδωσε όλα, λες και δεν υπήρχαν ακόμη δύο κόρες να
παντρέψουν. Έβαψαν το σπίτι μέσα κι έξω, στο οποίο από
τον καιρό του γάμου της Δωροθέας μόνο μπαλώματα έκανε
τσάτρα πάτρα ο Νικηφόρος, στόλισαν τα εργόχειρα της νύ-
φης, τα κεντητά τραπεζομάντιλα και τα σεντόνια από βαμ-
βάκι Ανατολής, της καλύτερης ποιότητας, όλα με το μονό-
γραμμά της, σε κοινή θέα, ξεχορτάριασαν τα βρύα ανάμεσα
