16
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
Όταν θα έπρεπε να το κάνει. Γι’ αυτό δεν με νοιάζει για την α-
νακύκλωση.
«Πώς ήταν;» Όταν μπαίνω, έχει ήδη γεμίσει τα ποτήρια και
περιμένει με την τηλεόραση αναμμένη, παρακολουθεί κάποια
επανάληψη ενός τάλεντ σόου, αλλά χαμηλώνει τον ήχο όταν
σηκώνω τους ώμους.
«Όπως το περίμενα.» Αφήνω το κουτί και σκέφτομαι, ό-
πως σκεφτόμουν και στο γραφείο, πώς είναι δυνατόν πέντε
χρόνια να συμπτυχθούν σε πακετάρισμα διάρκειας πέντε λε-
πτών. Μερικές παλιές κάρτες σημειώσεων, το επιτραπέζιο η-
μερολόγιό μου, ένα μπουκάλι σανγκρία-μαγνητάκι ψυγείου
από την Πορτογαλία, που μου είχε στείλει ένας πελάτης.
«Καθόλου τυμπανοκρουσίες δηλαδή;» Η Μπιλ με σφίγγει
στην αγκαλιά της. Το σφίξιμο μου φέρνει δάκρυα, αλλά τα διώ-
χνω ανοιγοκλείνοντας τα μάτια. «
Εσύ φταις
», είχε πει με κακία
η Νατάσα, η βοηθός του, καθώς γλιστρούσα προς την έξοδο
της Κάλογουεϊ & Κούπερ, προσπαθώντας να αγνοήσω τα επί-
μονα βλέμματα που με ακολουθούσαν, γοητευμένα και γεμάτα
φρίκη, σαν των οδηγών που περνάνε αργά δίπλα από μια κα-
ραμπόλα.
Της Νατάσας τής καθόμουν στο στομάχι από την πρώτη
μέρα. Η θεωρία μου; Είναι ερωτευμένη μαζί του. Ως Εμπορική
Διευθύντριά του, τη θεωρούσαν γενικά το νούμερο δύο στην
εταιρεία –όμως έπειτα εμφανίστηκα εγώ, σφετερίστηκα τη θέ-
ση της ως το πιο κοντινό του άτομο, η ιδιαιτέρα γραμματέας
του, και ξέρω ότι προσπάθησε να φέρει κάποια άλλη σ’ αυτό το
πόστο επειδή μου το είπε η Χόλι από το Λογιστήριο. Μόνο που
η Νατάσα δεν κέρδισε. Κέρδισα εγώ. Και νομίζω πως δεν μπο-
ρούσε να διαχειριστεί το γεγονός ότι, για μια στιγμή, προς το
τέλος, προτού στραβώσουν όλα, εκείνος έδειχνε να ανταποκρί-
νεται στον έρωτά μου. Κι όταν τα πάντα τινάχτηκαν στον αέρα,
θα ’λεγε κανείς πως έκανε σαν να είχε πάρει προκαταβολικά τα
δώρα όλων των επόμενων Χριστουγέννων. Η Νατάσα ενθου-
