19
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
2
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
,
ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ
έκδηλη η αίσθηση της χαράς
επειδή ήταν Παρασκευή. Όλοι συνεργούσαν στο ψέμα πως
με κάποιον τρόπο το Σαββατοκύριακο θα ήταν εκπληκτικό και
πως, την επόμενη βδομάδα, η δουλειά θα ήταν διαφορετική,
καλύτερη. Δεν βάζουν μυαλό. Για μένα, ωστόσο, τα πράγματα
είχαν
αλλάξει. Μπορεί να μην είχα καλοκοιμηθεί, αλλά, παρ’
όλα αυτά, ένιωθα καλά, καλύτερα, εξαιρετικά. Λένε πως όταν
συναντήσεις «τον έναν και μοναδικό», απλώς το καταλαβαί-
νεις. Αλήθεια είναι αυτό, ακόμα και το γεγονός πως η μοίρα τον
είχε ρίξει στον δρόμο μου ένα βράδυ Πέμπτης, και έτσι τώρα το
Σαββατοκύριακο απλωνόταν μπροστά μου ελκυστικό, με ά-
πλετο χρόνο και υποσχέσεις.
Ένας γραφίστας έφευγε και, όπως είθισται, η περίσταση
απαιτούσε φτηνό κρασί, ακριβή μπίρα και πατατάκια πεταμέ-
να μέσα σε μπολ δημητριακών. Με λίγη τύχη, η γιορτή θα ξεκι-
νούσε νωρίς, έτσι θα μπορούσα να κάνω την εμφάνισή μου και
να προλάβω και πάλι να φύγω εγκαίρως. Απλώς
έπρεπε
να
πάω στα μαγαζιά προτού κλείσουν. Έσπρωξα την πόρτα, η
δροσιά του κλιματισμού με έκανε να ανατριχιάσω, κι ας φο-
ρούσα το καπιτονέ γιλέκο μου. Ο Μπίλι αποτελούσε το επίκε-
ντρο του ενδιαφέροντος. Είχε την πλάτη του γυρισμένη σε μέ-
να και οι άλλοι ήταν πολύ απορροφημένοι για να προσέξουν
ότι είχα μπει μέσα αθόρυβα.
«Δεν πάει καλά», είπε.
