25
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
θύμιζαν χειρουργική στολή και λευκά σαμπό. Αυτή η ψευδοϊα-
τρική αμφίεση είχε την έγκρισή μου. Μπήκαμε σε ένα ενοχλη-
τικά μικρό δωμάτιο, στο οποίο ίσα που χωρούσε το κρεβάτι,
μια καρέκλα και ένα κομοδίνο.
«Λοιπόν», είπε, «αυτό που χρειάζεται να κάνετε είναι να
βγάλετε...» έκανε παύση και με κοίταξε από τη μέση και κάτω
«...μμμ, το παντελονάκι σας και το εσωρουχάκι σας και μετά να
καθίσετε στο κρεβάτι. Από τη μεσούλα και κάτω μπορείτε να
είστε γυμνή, αλλιώς, αν προτιμάτε, βάλτε αυτό.» Ακούμπησε
ένα μικρό πακέτο στο κρεβάτι. «Σκεπαστείτε με την πετσετού-
λα και σε δυο λεπτάκια θα έχω έρθει. Ναι;»
Ένευσα καταφατικά. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για τόσο
πολλά υποκοριστικά.
Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω της, έβγαλα τα παπούτσια και
το παντελόνι μου. Τις κάλτσες να τις άφηνα; Αφού έλαβα υπό-
ψη όλες τις παραμέτρους, σκέφτηκα πως μάλλον καλό θα ή-
ταν. Έβγαλα το εσώρουχό μου και αναρωτήθηκα τι να το κά-
νω. Δεν φαινόταν σωστό να το κρεμάσω, σε κοινή θέα, στην
καρέκλα, όπως είχα κάνει με το παντελόνι μου, έτσι το δίπλω-
σα προσεκτικά και το έβαλα στην τσάντα μου για τα ψώνια.
Ένιωθα αρκετά εκτεθειμένη, έτσι πήρα το μικρό πακέτο που
είχε αφήσει στο κρεβάτι και το άνοιξα. Το τίναξα καλά και
κράτησα ψηλά ό,τι περιείχε: ένα πάρα πολύ μικρό μαύρο βρα-
κάκι, σε στιλ «τάνγκα», όπως αναγνώρισα σύμφωνα με την
ονομασία του στα Marks and Spencer, από το ίδιο σαν χαρτί
ύφασμα που φτιάχνονται τα φακελάκια του τσαγιού. Το φό-
ρεσα. Παραήταν μικρό, ξεχείλιζε η σάρκα μου μπροστά, στο
πλάι και πίσω.
Το κρεβάτι ήταν πολύ ψηλό, αλλά βρήκα από κάτω ένα
πλαστικό σκαλοπατάκι που το χρησιμοποίησα για να ανέβω.
Ξάπλωσα· κατά μήκος του υπήρχαν πετσέτες, ενώ ήταν κα-
λυμμένο με το ίδιο τραχύ γαλάζιο χαρτί που βρίσκεις στο εξε-
ταστικό κρεβάτι. Στα πόδια μου ήταν διπλωμένη μια άλλη
