13
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
δή τρέφω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση γι’ αυτή, αλλά
επειδή έχει το καλύτερο κρυπτόλεξο. Δεν μιλάω σε κανέναν
–μέχρι να αγοράσω το σνακ μου από το σούπερ μάρκετ, να
διαβάσω την εφημερίδα και να τελειώσω και τα δύο σταυρό-
λεξα, η ώρα έχει σχεδόν περάσει. Επιστρέφω στο γραφείο
μου και δουλεύω μέχρι τις 5.30. Το λεωφορείο κάνει μισή
ώρα μέχρι το σπίτι μου.
Φτιάχνω βραδινό και το τρώω ακούγοντας τους
Archers
2
.
Συνήθως είναι μακαρόνια με πέστο και σαλάτα –ένα τηγάνι κι
ένα πιάτο. Η παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτη μαγειρικές αντι-
φάσεις, και όλα αυτά τα χρόνια έχω φάει από χτένια μαζεμένα
με το χέρι μέχρι συσκευασμένους μπακαλιάρους. Έπειτα από
μπόλικη περισυλλογή γύρω από τις πολιτικές και κοινωνιολο-
γικές παραμέτρους της διατροφής, έχω συνειδητοποιήσει πως
το φαγητό μού είναι τελείως αδιάφορο. Προτιμάω τις τροφές
που εξασφαλίζεις και ετοιμάζεις φτηνά, γρήγορα και απλά,
ενώ παρέχουν ταυτόχρονα τις απαιτούμενες θρεπτικές ουσίες
για να διατηρηθεί κανείς ζωντανός.
Αφού πλυθώ, διαβάζω ένα βιβλίο ή καμιά φορά βλέπω τη-
λεόραση, αν έχει κάποια εκπομπή στις προτάσεις της ημέρας η
Telegraph
. Συνήθως –εντάξει, πάντα– μιλάω με τη μαμά τα α-
πογεύματα της Τετάρτης για περίπου ένα τέταρτο. Πέφτω στο
κρεβάτι γύρω στις δέκα, διαβάζω μισή ώρα κι έπειτα σβήνω το
φως. Κατά κανόνα, δεν δυσκολεύομαι να κοιμηθώ.
Τις Παρασκευές, αντί να πάρω το λεωφορείο αμέσως μετά
τη δουλειά, πηγαίνω στο Tesco Metro που βρίσκεται κοντά
στο γραφείο και αγοράζω μια πίτσα μαργαρίτα, λίγο κιάντι και
δύο μεγάλα μπουκάλια βότκα Glen’s. Όταν φτάνω σπίτι, τρώω
την πίτσα και πίνω το κρασί. Στη συνέχεια, βάζω λίγη βότκα.
Δεν χρειάζομαι πολλή τις Παρασκευές, μόλις μια δυο μεγάλες
2
Σ.τ.Μ.
:
The Archers
: η μακροβιότερη παγκοσμίως ραδιοφωνική σαπουνό-
περα από το BBC.
