9
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
της με όλες εκείνες τις διάσημες μαμάδες με τους προσωπικούς
γυμναστές, που φαίνονται άψογες έπειτα από μόλις λίγες ε-
βδομάδες.
Αλλά, ακόμα και στα καλύτερά της, η Ανν δεν μπορούσε
ποτέ να ανταγωνιστεί γυναίκες σαν τη Σίνθια, την πιο ψηλή
από εκείνη, πιο καλλίγραμμη γειτόνισσά της –με τα μακριά
πόδια, τη μέση δαχτυλίδι, τα μεγάλα στήθη, το πορσελάνινο
δέρμα και την πλούσια, κατάμαυρη χαίτη της. Και η Σίνθια εί-
ναι πάντα ντυμένη στην τρίχα, με ψηλά τακούνια και σέξι
ρούχα –ακόμα και για ένα δείπνο στο σπίτι της με μόνο άλλο
ένα ζευγάρι.
Η Ανν δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στη συζήτηση γύρω
της. Παύει ν’ ακούει και στυλώνει τα μάτια στο σκαλιστό μαρ-
μάρινο τζάκι, ακριβώς σαν εκείνο που έχει και στο δικό της λί-
βινγκρουμ στην άλλη πλευρά του τοίχου που η Ανν και ο Μάρ-
κο μοιράζονται με τη Σίνθια και τον Γκρέαμ· μένουν σε τούβλι-
να σπίτια με μεσοτοιχία, χαρακτηριστικά της πόλης αυτής
στον βορρά της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, γερά σπίτια που
χτίστηκαν στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Όλα τα σπίτια
στον δρόμο αυτό είναι παρόμοια –σε ιταλιάνικο ρυθμό, ανα-
καινισμένα, ακριβά–, μόνο που της Ανν και του Μάρκο είναι το
τελευταίο στη σειρά και το καθένα παρουσιάζει μικρές διαφο-
ρές στη διακόσμηση και στο στιλ· το καθένα είναι ένα μικρό
αριστούργημα.
Η Ανν απλώνει αδέξια το χέρι για να πιάσει το κινητό της
στο τραπέζι και κοιτάζει την ώρα. Είναι σχεδόν μία μετά τα
μεσάνυχτα. Είχε ρίξει μια ματιά στο μωρό πριν από μία ώρα. Ο
Μάρκο είχε πάει να του ρίξει κι αυτός μια ματιά στις δώδεκα
και μισή. Έπειτα είχε βγει για ένα τσιγάρο στην πίσω αυλή με
τη Σίνθια, ενώ η Ανν και ο Γκρέαμ κάθονταν αμήχανα στο τρα-
πέζι, που ήταν ακόμα γεμάτο πιάτα, συζητώντας κάπως μα-
γκωμένα. Η Ανν θα μπορούσε να είχε βγει στην πίσω αυλή μαζί
τους· ίσως φυσούσε λιγάκι εκεί. Αλλά δεν το είχε κάνει, επειδή
