16
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
τηλέφωνο από το κομοδίνο και καλεί την Άμεση Δράση, με χέ-
ρια που τρέμουν, γεμίζοντας εμετούς τη συσκευή. Ο Μάρκο ε-
πιτέλους συνέρχεται. Τον ακούει να κάνει γρήγορα τον γύρο
του δεύτερου ορόφου του σπιτιού, ενώ εκείνη κοιτάζει την ά-
δεια κούνια από την άλλη πλευρά του διαδρόμου. Ο Μάρκο ρί-
χνει μια ματιά στο μπάνιο στην κορυφή της σκάλας και μετά
την προσπερνάει γρήγορα καθώς πηγαίνει να ψάξει τον ξενώ-
να κι έπειτα το τελευταίο δωμάτιο στο τέρμα του διαδρόμου,
αυτό που έχουν μετατρέψει σε γραφείο. Αλλά καθώς το κάνει,
η Ανν αναρωτιέται, κάπως αποστασιοποιημένα, γιατί ψάχνει
εκεί. Θαρρείς κι ένα κομμάτι του μυαλού της έχει αποσπαστεί
και σκέφτεται λογικά. Στο κάτω κάτω το μωρό τους δεν μπο-
ρεί να κυκλοφορήσει μόνο του. Δεν είναι ούτε στο μπάνιο ούτε
στον ξενώνα ούτε στο γραφείο.
Κάποιος το πήρε.
Όταν απαντάει η τηλεφωνήτρια, η Ανν φωνάζει: «Κάποιος
πήρε το μωρό μας!» Δεν μπορεί να ηρεμήσει αρκετά ώστε να
απαντήσει στις ερωτήσεις της τηλεφωνήτριας.
«Σας καταλαβαίνω, κυρία. Προσπαθήστε να ηρεμήσετε. Η
αστυνομία είναι καθ’ οδόν», την καθησυχάζει η τηλεφωνήτρια.
Η Ανν κλείνει το τηλέφωνο. Τρέμει ολόκληρη. Νιώθει ότι
θα κάνει ξανά εμετό. Σκέφτεται τι εντύπωση θα δώσουν. Άφη-
σαν το μωρό μόνο στο σπίτι. Μήπως ήταν παράνομο; Θα πρέ-
πει να είναι. Πώς θα το εξηγήσουν ;
Ο Μάρκο εμφανίζεται στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας.
Είναι χλωμός και δείχνει άρρωστος.
«Εσύ φταις!» ουρλιάζει η Ανν με γουρλωμένα μάτια. Τον
σπρώχνει για να περάσει. Ορμάει στο μπάνιο στην κορυφή της
σκάλας και κάνει πάλι εμετό, αυτή τη φορά στον νιπτήρα, κι
έπειτα ξεπλένει τα χέρια της και το στόμα της. Για μια στιγμή
βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη. Ο Μάρκο στέκεται ακρι-
βώς πίσω της. Τα μάτια τους συναντιούνται στον καθρέφτη.