11
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
Το μπροστινό τμήμα του αποτεφρωτήρα είναι λιτά διακο-
σμημένο με λουλούδια, ενώ η πένθιμη μουσική του Πάχελμπελ
φτάνει στον χώρο από κάποια αόρατη πηγή. Όλα είναι προσε-
κτικά ενορχηστρωμένα για να καλύψουν τον ζόφο του θανάτου
και να απολυμάνουν τους τοίχους από τη βαριά οσμή της απο-
σύνθεσης. Κάτι για ν’ αλλάξει τη γεύση, αν θέλετε, καθώς περ-
νάμε απ’ τον θάνατο στην ολονυχτία. Η Ναόμι έχει κλείσει την
αίθουσα εκδηλώσεων στο Ολντ Μπελ, αλλά δεν πρόκειται να
πάω, μην τυχόν και το σέρι μού λύσει τη γλώσσα και σκάσω και
κάνα χαμόγελο απ’ αυτά που δεν επιτρέπονται στις κηδείες.
Κι ενώ η πένθιμη πομπή περνάει από μπροστά μας, ένας
ένας βγαίνουμε από τη σειρά μας κρατώντας στο χέρι το έντυ-
πο με το πρόγραμμα της επικήδειας τελετής. Ο Φίλιπ στη φω-
τογραφία του εξωφύλλου μοιάζει με γκροτέσκο χαμογελαστό
φάντασμα. Η φωτογραφία είχε τραβηχτεί πριν από την προα-
γωγή του στο Εγκληματολογικό. Τουλάχιστον δέκα χρόνια
πριν. Τότε πίστευα ότι ήταν πολύ όμορφος μ’ αυτή τη στολή.
Η Μητέρα στέκεται στην ουρά για να συλλυπηθεί τη Ναό-
μι. Η συνομιλία τους θα είναι σύντομη, μιας και δεν την έχει και
σε μεγάλη υπόληψη. Η καλύτερή μου φίλη, η Ρέιτσελ, μιλάει με
τον αστυνομικό ντετέκτιβ Κρις Μίλερ και τους ώμους της κα-
λύπτει ένα κόκκινο σάλι. Αρνήθηκε να φορέσει μαύρα. Όπως
ορθά επισήμανε, το μαύρο αποτελεί ένδειξη σεβασμού. Τόσο
εκείνη όσο και ο Κρις είχαν την ίδια γνώμη για τον Φίλιπ. Ήλ-
πιζα ότι την έρευνα για τον θάνατο του Φίλιπ θα την αναλάμ-
βανε ο Κρις, αλλά έφεραν κάποιον άλλον από κάπου αλλού.
Κάποιον ουδέτερο.
Έχω αντιληφθεί ότι η Ρούμπι είναι πίσω μου, αν και προ-
σέχω να μη συναντηθούν τα βλέμματά μας. Φοράει διάφανο
φόρεμα στο μοβ χρώμα της φρέσκιας μελανιάς, το πιο πένθιμο
ρούχο που έχει. Πρώτη φορά τη βλέπω να φοράει παπούτσια.
Συνήθως είναι ξυπόλυτη, μερικές φορές φοράει κάτι λεπτές
σαγιονάρες, μπορεί λοιπόν να θέλει να δείξει μια επισημότητα
