14
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
Περιμένουμε σιωπηλά, κι έπειτα δοκιμάζει μια διαφορετι-
κή προσέγγιση. Σηκώνεται και πιάνει μια φωτογραφία από το
περβάζι του τζακιού –που δείχνει τους δυο μας να γελάμε με
κάτι.
«Φαίνεσαι τόσο νέα», λέει. «Τραβήχτηκε πριν παντρευ-
τείτε;»
Γνέφω καταφατικά.
«Γνωριζόσασταν πολύ καιρό πριν απ’ αυτό; Γνωριστήκατε
στο σχολείο;»
«Όχι, όχι στο σχολείο. Γνωριστήκαμε σε μια στάση λεω-
φορείου», της λέω. «Ήταν πολύ όμορφος, και μ’ έκανε να γε-
λάω. Ήμουν δεκαεφτά χρονών, μαθητευόμενη σε μια κομμώ-
τρια στο Γκρίνουιτς, κι εκείνος εργαζόταν σε μια τράπεζα. Ή-
ταν λίγο μεγαλύτερος και φορούσε κοστούμι και ωραία πα-
πούτσια. Ήταν διαφορετικός.»
Το κάνω ν’ ακούγεται πολύ ρομαντικό και η Κέιτ Γουότερς
τα χάβει όλα αμάσητα· γράφει γρήγορα στο σημειωματάριό
της, με κοιτάζει πάνω από κείνα τα γυαλάκια και κουνάει το
κεφάλι σαν να καταλαβαίνει. Δεν με ξεγελάει.
Στην πραγματικότητα, ο Γκλεν δεν μου είχε φανεί ιδιαίτε-
ρα ρομαντικός στην αρχή. Το φλερτ μας γινόταν κυρίως στο
σκοτάδι –στον κινηματογράφο, στο πίσω κάθισμα του Escort
του, στο πάρκο– και δεν υπήρχε πολύς χρόνος για κουβέντα.
Όμως θυμάμαι την πρώτη φορά που μου είπε ότι με αγαπούσε.
Ανατρίχιασα ολόκληρη, σαν να ένιωθα τον κάθε πόντο του
δέρματός μου. Ένιωσα ζωντανή για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Του είπα ότι τον αγαπούσα κι εγώ. Παράφορα. Ότι δεν μπο-
ρούσα να φάω ή να κοιμηθώ επειδή τον σκεφτόμουν συνέχεια.
Η μαμά μου είπε ότι «την είχα πατήσει μαζί του» όταν πε-
ριφέρουν στο σπίτι με ονειροπόλο ύφος. Δεν ήμουν σίγουρη τι
εννοούσε, πάντως ήθελα να είμαι με τον Γκλεν συνέχεια και,
την εποχή εκείνη, κι αυτός έλεγε ότι ένιωθε το ίδιο. Νομίζω ότι
η μαμά ζήλευε λιγάκι. Εξαρτιόταν από μένα.
