1
Εισαγωγή
Η ιδέα για την σύνταξη του παρόντος πονήματος ξεκίνησε από τα φοιτητικά μου
ακόμα χρόνια, και πιο συγκεκριμένα από τον πρώτο σχεδόν καιρό της εκπόνησης
της διδακτορικής μου διατριβής στην Ιστορική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημί-
ου της Μόσχας Μ. Β. Λομονόσοφ. Ήταν τότε που ο αείμνηστος και πολύ προσφι-
λής καθηγητής μου Yuriy G. Vinogradov, ως ένας εκ των τριών ανθρώπων που εί-
χαν εκθύμως αναλάβει να επιβλέπουν την πρόοδό μου στο εγχείρημά μου αυτό,
μου πρότεινε παράλληλα να ασχοληθώ και με την εκμάθηση της χεττιτικής και της
λουβικής γλώσσας, διότι, όπως πολύ χαρακτηριστικά ισχυριζόταν, ήταν για μένα
μια μοναδική ευκαιρία να διευρύνω περισσότερο τον ορίζοντα των γνώσεών μου
πάνω στον τομέα των αρχαίων γλωσσών της Μικράς Ασίας, που σπάνια κάποιος
μπορούσε να είναι σε θέση να διδαχθεί. Ίσως με το έμπειρο μάτι του ιστορικού-
επιγραφικού επιστήμονα διέβλεπε ότι ο νεαρός μαθητής του μπορούσε να επεκτεί-
νει το πεδίο των επιστημονικών του αναζητήσεων στο μέλλον. Αν και, όπως αρχι-
κά τουλάχιστον φαινόταν τότε στο δικό μου μυαλό, η ενασχόληση με τις αρχαίες
αυτές γλώσσες, οι οποίες, σημειωτέον, έρχονται από την καταληκτική φάση της
Προϊστορίας και την Όψιμη Εποχή του Χαλκού, δεν έδειχνε ότι θα μπορούσε να
μου προσφέρει κάτι ιδιαίτερο και χρήσιμο από την άποψη πρωτογενούς υλικού για
το αντικείμενο των ερευνών με το οποίο τότε ασχολούμουν (δηλαδή τον πρώιμο
αρχαίο ελληνικό αποικισμό της βόρειας παραλίας του Ευξείνου Πόντου και την
ελληνική παρουσία και εγκατάσταση εκεί κατά το δεύτερο μισό του 7ου και το
πρώτο τέταρτο του 6ου αι. π.Χ.), διότι υπέθετα πως τα λουβικά και τα χεττιτικά
κείμενα δεν θα είχαν καμία σχέση, λόγω της έλλειψης εμφανούς χρονολογικής
σύνδεσης με το θέμα της διατριβής μου. Eντούτοις, με πολλή χαρά αποδέχθηκα
την πρόταση του καθηγητή μου, εμπιστευόμενος απολύτως το επιστημονικό του
ένστικτο, το κύρος και την γνώμη του. Και ευτυχώς!
Κάποια ημέρα στις αρχές της ρωσικής άνοιξης του έτους 1997, με το χιόνι να
συσσωρεύεται στους δρόμους δεξιά και αριστερά και τα αμείλικτα κύματα ψύχους
να παγώνουν τα ακροδάχτυλα και την ανάσα στο πρόσωπο δημιουργώντας μι-
