7
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
Π
ρόλογος
λαράκια σπάζουν κάτω από τα πόδια του καθώς τρυπώ-
νει βαθύτερα στους θάμνους παλεύοντας με τα χαμόδε-
ντρα. Το σούρουπο αρχίζει να τον τυλίγει και οι ψιχάλες της
βροχής κυλούν και στάζουν από το δερμάτινο σακάκι του. Τα
φώτα στην κουζίνα και σε κάποια δωμάτια στο πίσω μέρος
του σπιτιού είναι αναμμένα. Τη βλέπει μέσα απ’ το παράθυρο
να στέκεται στον νεροχύτη, μες στο θερμό φως, τα χέρια της
να κινούνται διαρκώς κάτω απ’ το τρεχούμενο νερό.
Αόρατος μες στη νοτερή ομίχλη του Γενάρη που τον κρύ-
βει, σκύβει μπροστά για να δει καλύτερα. Υπάρχει κάτι το αι-
σθησιακό στον τρόπο που σκουπίζει τα χέρια της στην ποδιά
της –αργά, σχολαστικά, αλλά και με μια κάποια ζωηράδα–,
προτού πιάσει τα μακριά μαλλιά της σ’ έναν χαμηλό κότσο.
Εκείνος αισθάνεται τη θλίψη του, την απώλειά του.
Η κόρη της μπαίνει στην κουζίνα. Ανασηκώνοντας ελαφρά
τους ώμους, βγάζει το κοντό δερμάτινο μπουφάν της και το
πετάει στην καρέκλα δίπλα στο οβάλ τραπέζι. Πρέπει να είναι
γύρω στα δεκαπέντε, δεκαέξι. Την είχε δει νωρίτερα, την ώρα
