25
31
32
33
1
Τζάμια σπάζουν μες στην τσέπη του παντελονιού του Μπιλ Χό-
τζες. Ακολουθούν οι χαρούμενες ιαχές αγοριών που φωνάζουν
«
ΧΟΟΥΜ ΡΑΝ!
»
Ο Χότζες μορφάζει και αναπηδά στο κάθισμά του. Ο δόκτωρ
Στάμος είναι μέλος μιας κλίκας τεσσάρων εξαιρετικών γιατρών,
και η αίθουσα αναμονής του ιατρείου του είναι γεμάτη αυτό το
πρωί της Δευτέρας. Όλοι γυρίζουν να τον κοιτάξουν. Ο Χότζες
αισθάνεται το πρόσωπό του να φλέγεται. «Συγγνώμη», λέει γε-
νικά σε όλους μέσα στην αίθουσα. «Είχα μήνυμα.»
«Και πολύ δυνατό μάλιστα», σχολιάζει μια ηλικιωμένη γυ-
ναίκα με αραιά άσπρα μαλλιά και κρεμασμένα προγούλια. Ο Χό-
τζες αισθάνεται σαν παιδί, κι ας οδεύει προς τα εβδομήντα. Πά-
ντως η κυρία είναι ενημερωμένη όσον αφορά το πρωτόκολλο
των κινητών. «Σε δημόσιους χώρους όπως αυτός, οφείλετε να
χαμηλώνετε τον ήχο ή να βάζετε το κινητό σας στο αθόρυβο.»
«Ασφαλώς, ασφαλώς.»
Η ηλικιωμένη γυναίκα στρέφει πάλι την προσοχή της στο
χαρτόδετο βιβλίο της (είναι το
Πενήντα αποχρώσεις του γκρι
, κι
αν κρίνει κανείς από την ταλαιπωρημένη όψη του, δεν είναι η
πρώτη φορά που το διαβάζει). Ο Χότζες ανασύρει το iPhone από
την τσέπη του. Το μήνυμα προέρχεται από τον Πιτ Χάντλι, τον
πρώην συνεργάτη του, από την εποχή που ο Χότζες ήταν στην
