19
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
μιας χοντρής δεσμίδας από διπλωμένα χαρτονομίσματα τον
έκανε να περάσει το πόδι του κι από την άλλη πλευρά της βάρ-
κας και να πατήσει προσεκτικά στον πάγο. Πιασμένος από την
άκρη της βάρκας, πίεσε, κινδυνεύοντας να βρέξει το πόδι του.
Ο πάγος άντεξε. Βγήκε από τη βάρκα κι έβαλε και το άλλο του
πόδι στον πάγο, ενώ περίμενε ν’ ακούσει το τρίξιμο που θα
μαρτυρούσε την πίεση και την αδυναμία. Τίποτα. Έκανε ένα
μικρό βήμα κι έπειτα άλλο ένα. Ήταν σαν να περπατούσε σ’
ένα τσιμεντένιο δάπεδο.
Τα δοκάρια της ξύλινης στέγης είχαν κλίση προς τα κά-
τω. Για να φτάσει το iPhone, ο Λι έπρεπε να καθίσει ανα-
κούρκουδα.
Καθώς κάθισε στις φτέρνες του, το φως από την οθόνη
φώτισε το εσωτερικό της παράγκας. Ο Λι πρόσεξε κάνα δυο
πλαστικά μπουκάλια και μερικά σκουπίδια που ξεμύτιζαν από
τον πάγο, κι έπειτα κάτι τον έκανε να σταματήσει… Έμοιαζε με
την άκρη ενός δαχτύλου.
Η καρδιά του κόντευε να σπάσει καθώς άπλωσε το χέρι
και το έσφιξε απαλά. Ήταν κρύο και η υφή του θύμιζε λάστιχο.
Πάγος ήταν κολλημένος στο νύχι, που ήταν βαμμένο σκούρο
μαβί. Σκέπασε το χέρι του με το μανίκι του μπουφάν του και
έτριψε τον πάγο γύρω του. Το φως από το iPhone έβαφε μ’ ένα
βρόμικο πράσινο την παγωμένη επιφάνεια. Από κάτω ο Λι είδε
ένα χέρι που έφτανε στο σημείο από το οποίο το νύχι ξεμύτιζε
μέσα από τον πάγο. Αυτό που θα πρέπει να ήταν μπράτσο είχε
εξαφανιστεί βαθιά μες στο νερό.
Το τηλέφωνο σταμάτησε να χτυπάει και αντικαταστά-
θηκε από μια εκκωφαντική σιωπή. Και τότε το είδε. Ακριβώς
κάτω από το σημείο στο οποίο καθόταν κουλουριασμένος,
ήταν το πρόσωπο μιας κοπέλας. Τα θολά καστανά πρησμένα
μάτια της τον κοίταζαν χωρίς να τον βλέπουν. Μια τούφα
μπερδεμένα σκούρα μαλλιά είχε γίνει ένα με τον πάγο. Ένα
ψάρι κολύμπησε τεμπέλικα δίπλα της, η ουρά του χάιδεψε τα
