21
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
«Φυσικά.» Η Ντι την αρπάζει, τής κάνει μια γρήγορη αγκα-
λιά και ανοίγει την πόρτα.
Τους έρχεται αμέσως η μυρωδιά των κορμιών που χορεύ-
ουν το ένα πλάι στο άλλο. Το νάιτ κλαμπ δεν είναι μεγαλύτερο
από το ισόγειο στο σπίτι της μητέρας της, όμως είναι φίσκα.
Όλα τα τραπέζια είναι ασφυκτικά γεμάτα και στην πίστα ο κό-
σμος ξεφαντώνει. Οι περισσότεροι φορούν επίσημο ένδυμα
–οι άντρες ασπρόμαυρο κοστούμι, οι γυναίκες χρωματιστή
τουαλέτα–, ωστόσο κάποιοι μοιάζουν λες και έχουν έρθει με
στολή. Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι πως η τετραμελής
ορχήστρα, που παίζει με πάθος ένα ράγκταϊμ κομμάτι στη μι-
κροσκοπική σκηνή, έχει τραγουδιστή νέγρο, τον πρώτο που
βλέπει η Χέτι στη ζωή της. Η ατμόσφαιρα σε ζαλίζει, λες και
όλο το χρώμα που λείπει από την πόλη έχει χωθεί κρυφά σε
τούτο δω το υπόγειο.
«Απίθανο!» Η Ντι σκάει ένα πλατύ χαμόγελο.
«Απίθανο!» συμφωνεί η Χέτι ξεφυσώντας.
«Να ο Χάμφρεϊ!» Η Ντι χαιρετάει έναν ξανθό άντρα που ε-
λίσσεται ανάμεσα στον κόσμο για να τις πλησιάσει. Η Χέτι τον
θυμάται από εκείνο το βράδυ στο Παλέ πριν από δύο εβδομά-
δες, όταν αυτός προσέλαβε την Ντι για έναν χορό –κι ύστερα
άλλον έναν κι άλλον έναν, μέχρι το τέλος της βραδιάς. (Γιατί
αυτή είναι η δουλειά τους:
Δασκάλα χορού, Χάμερσμιθ Παλέ.
Διαθέσιμη επί πληρωμή, έξι πένες ο χορός, έξι βράδια την εβδο-
μάδα
.)
«Έξοχα!» λέει ο Χάμφρεϊ φιλώντας την Ντι στο μάγουλο.
«Ήρθατε. Αυτή πρέπει να είναι η…»
«Χενριέτα.» Δίνει το χέρι της.
Δεν είναι πολύ μεγαλύτερός τους. Της σφίγγει ήρεμα το χέρι·
το πρόσωπό του είναι συμπαθητικό και γεμάτο φακίδες. Φαίνε-
ται καλός, τουλάχιστον. Όχι σαν κάτι άλλους που έχει γνωρίσει η
Ντι στο παρελθόν. Ύστερα από έναν χρόνο στο Παλέ, η Χέτι έχει
αναπτύξει ένστικτο για τους άντρες. Δύο λεπτά στη συντροφιά
