15
31
32
33
τιάτικες απογευματινές προβολές του κινηματογράφου του
Ντέρι. Μια πολεμική σκηνή με τον Τζον Γουέιν να μάχεται αυ-
τούς τους σχιστομάτηδες, τους Γιαπωνέζους. Το καραβάκι συ-
νέχισε να προχωράει ενώ η πλώρη του πετούσε ριπές νερού ώ-
σπου έφτασε στο φρεάτιο της αριστερής πλευράς της Γουί-
τσαμ. Σ’ αυτό το σημείο, ένα άλλο ρυάκι χυνόταν στη ρωγμή της
ασφάλτου δημιουργώντας μια αρκετά μεγάλη δίνη, μια ρουφή-
χτρα, και ο Τζορτζ φοβήθηκε ότι το καράβι του θα έμπαζε νερά
και θα αναποδογύριζε. Πράγματι, το χάρτινο σκάφος μπατά-
ρισε επικίνδυνα, αλλά μετά ο ιδιοκτήτης του ζητωκραύγασε
βλέποντάς το να ισιώνει ξανά, να παίρνει στροφή και να πλέει
με ταχύτητα προς τη διασταύρωση. Ο Τζορτζ έτρεξε να το προ-
λάβει. Πάνωαπό το κεφάλι του, ένα απειλητικό κύμα οκτωβριά-
τικου αέρα τράνταξε τα κλαδιά των δέντρων, απαλλαγμένων
σχεδόν ολοκληρωτικά από το βάρος των πολύχρωμων φύλλων
τους χάρη στην καταιγίδα, του πλέον ανηλεούς θεριστή τούτης
εδώ της χρονιάς.
2
Ανακαθισμένος στο κρεβάτι, με τα μάγουλά του ακόμη αναψο-
κοκκινισμένα (αλλά με τον πυρετό του, όπως και την υπερχεί-
λιση του Κέντασκιγκ, επιτέλους να υποχωρεί), ο Μπιλ είχε τε-
λειώσει το καραβάκι –μα όταν ο Τζορτζ άπλωσε το χέρι να το
πάρει, ο Μπιλ το τράβηξε μακριά του. «Φ-φέρε μου την π-π-πα-
ραφίνη τ-τώρα.»
«Τι είναι αυτό; Και πού το έχουμε;»
«Στο ρ-ρ-ράφι του υ-υ-υπογείου όπως κα-κατεβαίνεις», είπε ο
Μπιλ. «Σ’ ένα κουτί που λέει Γκ-Γκ-Γκ…
Γκαλφ
. Φέρ’ το μου, μαζί
μ’ ένα μαχαίρι, κι ένα μπ-μπολ. Κι ένα κ-κ-κουτάκι σ-σ-σπίρτα.»
Υπάκουα ο Τζορτζ ξεκίνησε να φέρει τα πράγματα. Άκουγε
τη μητέρα του να παίζει στο πιάνο, όχι το «Für Elise» τώρα,
αλλά κάτι άλλο που δεν του άρεσε και πολύ –κάτι που ηχούσε
