9
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
στο δικαστήριο να φαντάζει παράταιρο πάνω του. Ήταν μό-
νος, φοβισμένος, και τα γαλάζια μάτια του κοιτούσαν σαστι-
σμένα την κάμερα. Η Σαμ παρατηρούσε με πόνο ψυχής το α-
παλό, θλιμμένο πρόσωπό του, τόσο όμορφο μες στο άσχημο
δωμάτιο με τον σκληρό φωτισμό και τους γυμνούς τοίχους. Ο
Ντένις Ντάνσον, μόλις δεκαοχτώ ετών, βρισκόταν μόνος στην
πτέρυγα των μελλοθανάτων.
Όταν τέλειωσε το φιλμ, η Σαμ ήθελε να υπάρξει συνέχεια,
ήθελε απαντήσεις.
«Σ’ το είπα», σχολίασε ο Μαρκ, «δεν σ’ το είπα ότι θα γινό-
σουν έξαλλη;»
Σε λίγο καιρό ο Ντένις είχε κυριέψει τις σκέψεις της και
κυριαρχούσε στις παρυφές των ονείρων της, παραμένοντας
πάντοτε υπερβολικά μακριά για να του μιλήσει ή να του σφίξει
το χέρι, καθώς τα δάχτυλά του γλιστρούσαν και ξέφευγαν μέσ’
απ’ τα δικά της.
Έτσι λοιπόν, η Σαμ συμμετείχε στις διαδικτυακές ομάδες
των αφοσιωμένων οπαδών που ανέλυαν διεξοδικά κάθε φω-
τογραφία, κάθε κατάθεση μάρτυρα, τα πρακτικά του δικαστη-
ρίου, κάθε ιατροδικαστικό πόρισμα και κάθε άλλοθι. Συζητού-
σαν εξαντλητικά ακόμα και τις απειροελάχιστες λεπτομέρειες,
ώσπου η Σαμ ένιωθε αποκαμωμένη κι ωστόσο ανήμπορη να
σταματήσει. Αναζητούσαν μια αλήθεια που θα διόρθωνε όλα
τα λάθη τα οποία είχαν οδηγήσει τα πράγματα ως εκεί.
Διάφορες υποομάδες υπερασπίζονταν με πάθος τις θεω-
ρίες τους. Υποψιάζονταν τον πατριό της Χόλι ή κάποιους
δράστες σεξουαλικών επιθέσεων οι οποίοι ζούσαν σε τροχό-
σπιτα στις παρυφές της μικρής πόλης. Συνέκριναν την υπό-
θεση με άλλους ανεξιχνίαστους φόνους που είχαν διαπραχθεί
σ’ όλη την Αμερική, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι
επρόκειτο για παροδικά κρούσματα –ένας φορτηγατζής που
υπέκυψε στις σκοτεινές φαντασιώσεις του, ένας μοναχικός
δολοφόνος, πλάσμα της νύχτας. Υπήρχαν επίσης οι θιασώτες
