15
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
σταματήσω να τη σκέφτομαι. Υπάρχουν ένα σωρό
άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά για να αποδείξουν
την αθωότητά σου, Ντένις. Μακάρι να μπορούσα να
σε βοηθήσω, όμως δεν ξέρω πώς. Αν χρειάζεσαι κάτι,
πες μου, σε παρακαλώ, έστω κι αν είναι κάτι ασήμα-
ντο· θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου.
Είναι παράξενο που γνωρίζω τόσο πολλά για σένα κι
εσύ τίποτα για μένα. Γι’ αυτό θα σου πω μερικά πράγμα-
τα, ώστε να υπάρξει μια ισορροπία. Ζω μόνη· η γιαγιά μου
πέθανε πριν από τρία χρόνια και μου άφησε το σπίτι της,
οπότε η μητέρα μου με μισεί ακόμα περισσότερο (αν υ-
ποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν). Όπως εσύ, έτσι
κι εγώ είμαι κάτι σαν το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς
μου. Ελπίζω να μην το πάρεις στραβά, θέλω να πω ότι οι
άνθρωποι δεν μας καταλαβαίνουν επειδή είμαστε αλλιώ-
τικοι, όχι επειδή κάναμε κάτι κακό. Η γιαγιά μου πάντοτε
με καταλάβαινε, την ένιωθα περισσότερο σαν μητέρα
μου, ειλικρινά, κι ακόμα δεν έχω συνέλθει από την απώ-
λειά της. Ίσως γι’ αυτό η ιστορία σου με επηρέασε τόσο
βαθιά. Χώρισα πρόσφατα (κάτω από δυσάρεστες συνθή-
κες) και σιχαίνομαι τη δουλειά μου. Υπάρχουν μέρες που
ξυπνάω νωρίς και δεν μπορώ να κουνηθώ, μένω απλώς
ξαπλωμένη κι εύχομαι να μπορούσα να μείνω για πάντα
σ’ αυτό το πηχτό σκοτάδι. Μάλλον φλυαρώ υπερβολικά,
αλλά είναι υπέροχο που μπορώ να μιλήσω σε κάποιον.
Αν δεν μου απαντήσεις, θα δείξω κατανόηση, σίγουρα
κατακλύζεσαι από γράμματα, αλλά ήθελα απλώς να ξέ-
ρεις ότι υπάρχουν πολλοί που σε σκέφτονται. Είμαστε
όλοι κατενθουσιασμένοι με το νέο ντοκιμαντέρ: ακούγε-
ται ηλίθιο, αλλά, μόλις έμαθα γι’ αυτό, οι ελπίδες μου α-
ναπτερώθηκαν, είμαι σχεδόν βέβαιη ότι αυτή τη φορά θα
πετύχεις την επανάληψη της δίκης σου. Εσύ είσαι χαρού-
μενος; (Συγγνώμη για την ηλίθια ερώτηση.)
