Basic HTML Version
15
γάμο του πατέρα της με μια γυναίκα που η ίδια δεν είχε
συναντήσει ποτέ.
Ωστόσο, το να αργήσεις τέσσερα λεπτά για την πτήση
σου φαίνεται πολύ βολικό κι ίσως μια δόση ύποπτο, κι η
Χάντλεϊ δεν είναι καθόλου σίγουρη ότι οι γονείς της θα
καταλάβουν ότι δεν έφταιγε αυτή. Για την ακρίβεια, υ-
ποπτεύεται ότι αυτό μπορεί να είναι κι από τα ελάχιστα
πράγματα στα οποία θα συμφωνήσουν οι δυο τους.
Ήταν δική της ιδέα να χάσει την πρόβα του γάμου και
να φτάσει στο Λονδίνο το πρωί της τελετής. Η Χάντλεϊ
έχει περισσότερο από έναν χρόνο να δει τον πατέρα της
και δεν ήταν καθόλου σίγουρη ότι θα μπορούσε να καθί-
σει σ’ ένα δωμάτιο μαζί με όλα τα σημαντικά πρόσωπα
στη ζωή του –τους φίλους και τους συναδέλφους του,
τον μικρόκοσμο που έχτισε γύρω του στην άλλη πλευρά
του ωκεανού– καθώς εκείνοι θα σήκωναν τα ποτήρια
τους στην υγεία και στην ευτυχία του, στην αρχή της νέ-
ας του ζωής. Αν ήταν στο χέρι της δεν θα πήγαινε ούτε
καν στον γάμο, αλλά
αυτό
αποδείχτηκε μη διαπραγμα-
τεύσιμο.
«Θα είναι πάντα ο πατέρας σου», της θύμιζε συνεχώς
η μαμά, λες κι αυτό θα μπορούσε η Χάντλεϊ να το ξεχάσει.
«Αν δεν πας, θα το μετανιώσεις αργότερα. Το ξέρω πως
δεν μπορείς να το φανταστείς αυτό τώρα που είσαι δε-
καεφτά, αλλά πίστεψέ με. Μια μέρα θα το μετανιώσεις.»
Η Χάντλεϊ δεν είναι και τόσο σίγουρη.
Η υπάλληλος πληκτρολογεί στον υπολογιστή της με
μια κάποια ένταση, χτυπώντας δυνατά τα πλήκτρα και