17
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
από συγκεκαλυμμένη απάτη. Εκείνο το ζευγάρι δεν θα έπαιρνε
πίσω τα χρήματά του. Ίσως, με λίγη καλή τύχη, μέσα σε δέκα
χρόνια… Αν ήταν ακόμη ζωντανοί.
Όλη μου η ζωή ένα ψέμα.
Εκείνη η επίμονη και επώδυνη σκέψη δεν σταματούσε να
μου σφυροκοπάει το κεφάλι. Προσπάθησα να επικεντρωθώ σε
κάτι άλλο, να ηρεμήσω και να καλμάρω την αναπνοή μου. Θα
επέστρεφα την επόμενη μέρα και τότε όντως θα τον βούταγα
εκείνο τον κλέφτη, εκείνο τον…
Τότε το κατάλαβα.
Δεν ήταν σκέψη, ήταν μια φευγαλέα αίσθηση γεμάτη βε-
βαιότητα. Κατάλαβα πως δεν ήμουν ικανός να κάνω κάτι τέ-
τοιο. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό που προσπαθούσα ήταν να
κάνω κακό σ’ εμένα τον ίδιο.
Κατόπιν βύθισα το πρόσωπό μου ανάμεσα στα χέρια μου
και ξέσπασα σε κλάματα.
Ένας επίπονος και επίμονος ήχος με υποχρέωσε να μισανοίξω
το ένα μου μάτι. Το απογευματινό φως και η φασαρία της κυ-
κλοφορίας μού θύμισαν ότι, εντελώς ανεξήγητα, η ζωή συνεχι-
ζόταν εκεί έξω.
Θυμήθηκα επίσης πως δεν βρισκόμουν στο άνετο σαλόνι
της πολυτελούς μεζονέτας μου, αλλά στο ταπεινό φοιτητικό
διαμέρισμα όπου νοίκιαζα ένα δωμάτιο το οποίο με δυσκολία
μπορούσε να με χωρέσει.
Δεν μ’ ενδιέφερε ιδιαίτερα η σκέψη όλων αυτών, οπότε
βυθίστηκα και πάλι αργά στο γλυκό μισοσκόταδο… Όταν εκεί-
νη η βουή διαπέρασε ξανά το κρανίο μου, μ’ έκανε να πεταχτώ
από τον καναπέ σαν ελατήριο. Εκείνη η απότομη κίνηση ήταν
μεγάλο λάθος. Έντονος πόνος ξέσπασε μέσα στο κεφάλι μου
αμέσως και μου θύμισε πως εξακολουθούσα να υποφέρω.
Αναζήτησα κάτι ανάμεσα στο χάος των μπουκαλιών και
των ποτηριών πάνω στο τραπεζάκι κι έβγαλα έναν αναστε-
