Η ιστορία των αλόγων

MAJA LUNDE 8 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 9 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 Ρίμφακσε ήταν ένα κοινό εξημερωμένο άλογο που ο Ρίτσαρντ είχε αφήσει ελεύθερο όταν πριν από έναν χρόνο εγκατέλειψε το γειτονικό αγρόκτημα. Το πουλάρι που γεννιέται από τη διασταύρωση άγριου με εξημερωμένο άλογο παίρνει τα πε- ρισσότερα χαρακτηριστικά του εξημερωμένου. Ύστερα από δύο γενιές τα κληρονομικά χαρακτηριστικά του άγριου αλό- γου θα χάνονταν και όλη η προσπάθεια που την είχε φέρει εδώ, η δουλειά που είχε γίνει για να μην εξαφανιστεί το εί- δος της θα πήγαιναν χαμένες. «Φύγε, Ρίμφακσε!» Ο επιβήτορας τριβόταν στον φράχτη, έστρεφε τη μουσού- δα του προς τη Νάικε επιχειρώντας να την πλησιάσει, ενώ η φοράδα τον ενθάρρυνε, σήκωνε την ουρά της και του γύριζε τα οπίσθιά της. Πλησίασα περισσότερο προσπαθώντας να τον διώξω κου- νώντας απειλητικά τα χέρια μου. «Χάσου λοιπόν! Ουστ!» Ο Ρίμφακσε μου χλιμίντρισε, στριφογύρισε για λίγο χτυ- πώντας τις οπλές του στο χώμα, πριν γυρίσει προσβεβλημέ- νος την πλάτη και φύγει τροχάζοντας. «Ξέχνα το!» φώναξα από πίσω του. «Να πας να βρεις κάνα άλογο της ράτσας σου!» Γρήγορα ήρθε η στιγμή που δεν χρειαζόταν να τα παρακο- λουθώ από κοντά. Ήταν Σεπτέμβρης, η Νάικε έμπαινε στον έκτο μήνα χωρίς οίστρο, έξι μήνες ηρεμίας και γαλήνης για εκείνη και για μένα. Τον χειμώνα είχα τον έλεγχο της συμπερι- φοράς των ζώων και της δικής μου κατάστασης. Όσο το κελάρι ήταν γεμάτο, όσο οι χειμωνιάτικες καταιγίδες κρατιούνταν μα- κριά, όσο δεν έπεφτε το ηλεκτρικό, η ζωή κυλούσε ομαλά. Πλησίασα τον φράχτη, ακούμπησα σε έναν στύλο και άπλωσα τα χέρια μου προς τα άγρια άλογα. «Καλημέρα, Νάικε. Γεια σου, Πούμα.»