Το Ινστιτούτο

ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ 29 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 υπηρεσίας, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν φορούσες στολή, αυτή η γυ- ναίκα δεν θα είχε τρέξει ποτέ σ’ εσένα.» «Μάλλον όχι, όμως θα είχα δει την αναταραχή και θα είχα πάει έτσι κι αλλιώς. Στην πραγματικότητα, κανένας αστυνομικός δεν είναι ποτέ εκτός υπηρεσίας. Όπως είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε.» «Α-χα, α-χα, θα είχες πάρει όμως το όπλο σου;» «Όχι. Θα το είχα κλειδώσει στο αυτοκίνητό μου.» Ο Άσγουορθ τέντωσε ένα δεύτερο δάχτυλο γι’ αυτό το δεύτερο ση- μείο κι έπειτα πρόσθεσε ένα τρίτο. «Το όπλο που είχε ο μικρός ήταν κα- τά πάσα πιθανότητα ψεύτικο, αλλά θα μπορούσε και να ήταν αληθινό. Δεν γινόταν να είσαι σίγουρος τι απ’ τα δύο συνέβαινε.» «Ναι.» Το τέταρτο δάχτυλο τεντώθηκε. «Η προειδοποιητική βολή σου χτύπησε ένα φωτιστικό, όχι μόνο ρίχνοντάς το, αλλά ρίχνοντάς το στο κεφάλι ενός αθώου παρατηρητή. Αν δηλαδή μπορεί κανείς να αποκαλέ- σει αθώο παρατηρητή έναν παπάρα που κινηματογραφεί με το κινητό του τη σκηνή.» Ο Τιμ συγκατένευσε. Ο αντίχειρας του σερίφη σηκώθηκε. «Και προτού ξεσπάσει αυτός ο καβγάς, εσύ, όλως τυχαίως, είχες τσούξει δύο ποτά.» «Ναι. Ενώ ήμουν ένστολος.» «Καθόλου καλή απόφαση, καθόλου καλό… πώς το λένε να δεις… οπτικό , παρ’ όλα αυτά, πρέπει να πω ότι η κακοτυχία σου ήταν από τις λίγες.» Ο σερίφης Τζον άρχισε να χτυπάει ρυθμικά τα δάχτυλά του στην άκρη του γραφείου του. Το ρουμπινένιο σεβαλιέ τόνιζε το κάθε ρολάρι- σμα με ένα μικρό κλικ. «Η ιστορία σου ακούγεται πολύ εξωφρενική για να μην είναι αληθινή, θα τηλεφωνήσω όμως στον προηγούμενο εργοδό- τη σου για να τη διασταυρώσω και μόνος μου. Αν μη τι άλλο, για να την ακούσω μια δεύτερη φορά και να εντυπωσιαστώ ξανά.» Ο Τιμ χαμογέλασε. «Αναφερόμουν στην Μπερναντέτ ΝτιΠίνο. Είναι η αρχηγός της Αστυνομίας της Σαρασότα. Και καλύτερα να πάτε σπίτι για το βραδινό σας, αλλιώς η γυναίκα σας θα θυμώσει.»