Το Ινστιτούτο

28 STEPHEN KING 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 ντάρι. Ο μικρός στο πάτωμα είχε κάτι μελανιές και κάτι γδαρσίματα απ’ τις κλοτσιές, τίποτα που να φαίνεται ότι θα χρειαζόταν ράμματα, μα ο θεατής είχε λιποθυμήσει κι έμεινε έτσι λιπόθυμος για άλλες τρεις ώρες. Διάσειση. Σύμφωνα με τον δικηγόρο του, έχει αμνησία και τρο- μερές ημικρανίες.» «Μήνυσε το αστυνομικό τμήμα;» «Ναι. Η ιστορία θα τραβήξει λιγάκι ακόμα, στο τέλος όμως δεν πρό- κειται να πάρουν τίποτα.» Ο σερίφης Τζον το σκεφτόταν. «Αν έμεινε να βιντεοσκοπήσει τον καβγά, μπορεί να μην πάρει και πολλά, όσο άσχημες κι αν είναι οι ημι- κρανίες του. Να υποθέσω ότι το τμήμα σε κατηγόρησε για απερίσκεπτη και αμελή χρήση πυροβόλου όπλου.» Έτσι έκανε, και όλα θα ήταν καλά, σκέφτηκε ο Τιμ, αν το τμήμα είχε μείνει σ’ αυτό. Δεν έμεινε όμως. Ο σερίφης Τζον μπορεί να έμοιαζε με αφροαμερικανική εκδοχή του Μπος Χογκ στους Ντιουκς του Χάζαρντ, ωστόσο χαζός δεν ήταν. Κι ενώ ήταν ολοφάνερα με το μέρος του σ’ αυτή την υπόθεση που του είχε κοστίσει τη δουλειά του –δύσκολα θα έβρι- σκες μπάτσο που να μην είναι–, ήταν εξίσου φανερό ότι θα διασταύρωνε την αλήθεια των λόγων του. Καλύτερα λοιπόν να μάθαινε το υπόλοιπο της ιστορίας από τον ίδιο. «Προτού μπω στο κατάστημα παπουτσιών, πήγα στο Beachcombers και ήπια δύο ποτά. Οι αστυνομικοί που στάλθηκαν στο σημείο για να συλλάβουν τον πιτσιρικά μύρισαν το αλκοόλ στην αναπνοή μου και μου έκαναν αλκοτέστ. Φύσηξα 06, που είναι κάτω από το νόμιμο όριο αλλά όχι και το καλύτερο, δεδομένου ότι είχα μόλις πυροβολήσει με το όπλο μου και στείλει έναν άνθρωπο στο νοσοκομείο.» «Πίνεις γενικά, κύριε Τζέιμισον;» «Έπινα πολύ στο εξάμηνο μετά το διαζύγιό μου, αυτό όμως ήταν πριν από δύο χρόνια. Όχι τώρα πια.» Που είναι, βέβαια, η αναμενόμενη απάντηση, σκέφτηκε. Τι άλλο θα έλεγα; «Α-χα, α-χα, για να δούμε τώρα αν τα έπιασα σωστά.» Ο σερίφης σήκωσε τον χοντρό δείκτη του αρχίζοντας να μετράει. «Ήσουν εκτός