23
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
δοκιμάσεις τίποτα με τον φούρνο γκαζιού. Θα βάλεις σε κίνδυ-
νο και όλους τους άλλους στο κτίριο.»
Έμειναν σιωπηλές για λίγη ώρα.
«Και τι πρέπει να κάνω εγώ ενώ εσύ αργοπεθαίνεις; Θέλεις
να κάτσω εδώ, στο πλευρό σου; Ή μήπως πρέπει να μένω σπίτι
και να κόβω βόλτες ενώ ξέρω τι συμβαίνει; Δεν ξέρω αν μπορώ
να το κάνω αυτό.»
Η μητέρα της κούνησε το κεφάλι δίχως να πει λέξη. «Ας μη
μιλήσουμε άλλο γι’ αυτό.» Πήρε στα χέρια της το ρόφημα πρω-
τεΐνης στη χάρτινη συσκευασία που είχε αφήσει μπροστά της
η Σοφί.
«Σε καταλαβαίνω και δεν θέλω να είμαι εγωίστρια», είπε
λίγο αργότερα η Σοφί. Ξανάπιασε το χέρι της μητέρας της.
«Θέλω να σ’ ελευθερώσω. Απλώς σ’ αγαπάω τόσο πολύ και δεν
μπορώ καν να εκφράσω με λόγια πόσο πολύ θα μου λείψεις.»
«Κι εγώ σ’ αγαπάω», είπε η μητέρα της και άφησε από τα
χέρια της το άδειο χάρτινο κουτί του ροφήματος.
