13
31
32
33
Ωστόσο όλοι συμφωνούσαν ότι τα χειρότερα είχαν περάσει.
Στον Χερσότοπο, ο παραπόταμος Κέντασκιγκ παραλίγο να υ-
περχειλίσει, και τα παροχετευμένα νερά του είχαν φουσκώσει
σχεδόν έως τις τσιμεντένιες όχθες του Καναλιού που διέτρεχε
το κέντρο της πόλης. Αυτή τη στιγμή μια ομάδα αντρών –ανά-
μεσά τους και ο Ζακ Ντένμπροου, ο πατέρας του Τζορτζ και του
Μπιλ– έβγαζαν τα σακιά με την άμμο που είχαν πετάξει πανικό-
βλητοι στις όχθες την προηγούμενη μέρα. Χθες η υπερχείλιση
του Καναλιού και οι δαπανηρές ζημιές είχαν φανεί σχεδόν ανα-
πόφευκτες. Ένας Θεός ήξερε αν είχε ξανασυμβεί –η πλημμύρα
του 1931 ήταν μια καταστροφή που είχε κοστίσει στην πόλη ε-
κατομμύρια δολάρια και καμιά εικοσαριά ζωές. Είχε περάσει πο-
λύς καιρός από τότε, αλλά υπήρχαν ακόμα κάμποσοι που τη θυ-
μούνταν, αρκετοί για να τρομάζουν τους υπόλοιπους. Ένα από
τα θύματα της πλημμύρας είχε βρεθεί είκοσι πέντε μίλια ανατο-
λικά της πόλης, στο Μπάκσπορτ. Τα ψάρια είχαν φάει τα μάτια
του ατυχούς κυρίου, τρία από τα δάχτυλά του, το πέος του και
το μεγαλύτερο μέρος του αριστερού πέλματός του. Σφιγμένο σε
ό,τι είχε απομείνει από τα χέρια του ήταν το τιμόνι ενός Ford.
Αλλά τώρα τα νερά υποχωρούσαν, κι όταν θα άρχιζε να λει-
τουργεί ο καινούριος υδατοφράκτης του Μπάνγκορ ψηλότερα
στο ποτάμι, οι πλημμύρες θα έπαυαν να συνιστούν απειλή. Ή
τουλάχιστον έτσι έλεγε ο Ζακ Ντένμπροου, που δούλευε για την
Υδροηλεκτρική Εταιρεία του Μπάνγκορ. Όσο για τις μελλοντι-
κές πλημμύρες –ε, εκείνες θα αυτορρυθμίζονταν. Το ζήτημα ή-
ταν να ξεπεράσουν τούτην εδώ, να επαναφέρουν την ηλεκτρο-
δότηση, κι ύστερα να διαγράψουν από τη μνήμη τους τη θεομη-
νία. Αυτή η επιλεκτική αμνησία της τραγωδίας και της κατα-
στροφής ήταν σχεδόν μια μορφή τέχνης στο Ντέρι, όπως θα α-
νακάλυπτε εν καιρώ ο Μπιλ Ντένμπροου.
Ο Τζορτζ πέρασε το αυτοσχέδιο φράγμα της Γουίτσαμ κι α-
μέσως κοντοστάθηκε στην άκρη της βαθιάς ρωγμής που είχε
