10
31
32
33
νούριο κόσμο της ισότητας, αρκεί να μπορείτε να δείτε
τα δάχτυλα των ποδιών σας όταν σταθείτε με το κορμί
ολόισιο και κοιτάξετε ευθεία κάτω’’.»
Όντως
με παρακολουθεί, σκέφτεται η Γκουέντι,
γιατί αυτό κάνω κάθε μέρα όταν φτάνω στην κορυφή.
Κοκκινίζει. Δεν μπορεί να το αποφύγει, μα το κοκκίνι-
σμα είναι η επιφάνεια. Από κάτω κρύβεται κάτι σαν
προκλητική περιφρόνηση, ένα
ε, και;
Αυτό την έκανε να
ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά στην αρχή. Αυτό και ο
Φράνκι Στόουν.
«Η θεωρία μου είναι ότι κάποιος σε κορόιδεψε για
το βάρος σου ή για την εμφάνισή σου ή και για τα δύο,
και αποφάσισες να λύσεις το πρόβλημα μόνη σου. Έ-
πεσα μέσα; Αν όχι στο κέντρο, έπεσα κάπου μέσα στον
στόχο τουλάχιστον;»
Ίσως επειδή είναι ξένος, η Γκουέντι βρίσκει την ά-
νεση να του πει εκείνο που δεν έχει εμπιστευτεί σε κα-
νέναν από τους γονείς της. Ή ίσως είναι τα γαλανά του
μάτια, γεμάτα περιέργεια και ενδιαφέρον, αλλά χωρίς
κακία μέσα τους –απ’ όσο μπορεί να διακρίνει έστω.
«Ένα αγόρι στο σχολείο, ο Φράνκι Στόουν, άρχισε να με
φωνάζει Γκουντγίαρ. Ξέρετε, από το…»
«Το διαφημιστικό αερόστατο της Goodyear. Ναι, το
έχω δει το αερόστατο της Goodyear.»
«Α-χα. Αυτό. Ο Φράνκι είναι σιχαμένος.» Η Γκουέντι
σκέφτεται να περιγράψει στον ξένο πώς κοκορεύεται
ο Φράνκι τριγυρίζοντας στην παιδική χαρά και τραγου-
δώντας ρυθμικά,
Είμαι ο Φράνκι, γουστάρω το χασίσι!/
