Basic HTML Version
7
στο κιγκλίδωμα μεταξύ πεζόδρομου και νερού, βουρτσίζοντας
τα δόντια του. Ο Ισιγκάμι τον είχε ξαναδεί στην περιοχή. Ήταν
άνω των εξήντα και τα γκριζόλευκα μαλλιά του σχημάτιζαν
μια μακριά αλογοουρά. Κατά πάσα πιθανότητα είχε πάψει να
ψάχνει για δουλειά. Αν τον ενδιέφερε η χειρωνακτική εργασία
δεν θα χασομερούσε αυτή την ώρα. Οι εργάτες για τις συγκε-
κριμένες δουλειές προσλαμβάνονταν τις πρώτες πρωινές ώρες.
Ούτε στο γραφείο ευρέσεως εργασίας θα πήγαινε. Ακόμη και
αν του έβρισκαν μια κατάλληλη δουλειά, δεν θα κατάφερνε να
φτάσει καν στο στάδιο της συνέντευξης με τέτοιο μακρύ μαλλί.
Έτσι κι αλλιώς οι πιθανότητες να τον θέλει κάποιος για δου-
λειά σε αυτή την ηλικία ήταν σχεδόν μηδενικές.
Ένας άλλος άντρας στεκόταν κοντά στο κουτί όπου κοιμό-
ταν, τσακίζοντας με το πόδι μια σειρά άδεια κουτάκια αναψυ-
κτικών. Ο Ισιγκάμι είχε παρατηρήσει τη σκηνή αρκετές φορές
και του είχε δώσει κρυφά το παρατσούκλι “Κουτάκιας”. Ο Κου-
τάκιας έδειχνε γύρω στα πενήντα. Φορούσε περιποιημένα
ρούχα και μάλιστα είχε και ποδήλατο. Ο Ισιγκάμι υπέθετε ότι
οι διαδρομές για να συλλέξει τα κουτάκια τον κρατούσαν πιο
ακμαίο και ζωηρό από τους υπόλοιπους. Ζούσε στην άκρη του
συνοικισμού, βαθιά κάτω από τη γέφυρα, σημείο προνομιακό
κατά τα φαινόμενα. Άρα ο Κουτάκιας είχε τη θέση προεστού
–παλιά καραβάνα, ακόμη και για έναν τέτοιο συρφετό– ή του-
λάχιστον έτσι τον σκεφτόταν ο Ισιγκάμι.
Λίγο παρακάτω από το σημείο όπου τελείωναν τα χάρτινα
παραπήγματα, ένας άλλος άντρας καθόταν σ’ ένα παγκάκι. Το
παλτό του κάποτε μάλλον ήταν μπεζ, τώρα όμως έδειχνε
φθαρμένο και γκρίζο. Πάντως, από μέσα φορούσε σακάκι και
λευκό πουκάμισο εργασίας. Ο Ισιγκάμι υπέθεσε ότι στην τσέπη
του παλτού πρέπει να είχε χωμένη κάποια γραβάτα. Λίγες μέ-
ρες νωρίτερα ο Ισιγκάμι τού είχε δώσει το παρατσούκλι “Μη-
χανικός”, αφότου τον εντόπισε να διαβάζει μια βιομηχανική