12
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
Είναι σαν να είχε απειλήσει: «Τον νου σας. Από στιγμή
σε στιγμή μπορεί να παρουσιαστώ και να σας τσακώσω.
Προσοχή.»
Αρκετές φορές ανακοίνωσε τηλεφωνικώς ότι θα επέ-
στρεφε στο γραφείο και, παρότι ποτέ δεν το έκανε, ένας
ιερός τρόμος έβαλε όλο το προσωπικό σ’ επιφυλακή
διαρκείας και σε τάξη. Επιπλέον, ένα πρωί μπήκε στο
γραφείο και μισή ώρα αργότερα βγήκε ένα πρόσωπο
ολόιδιο με το αφεντικό. Καταλάβαμε ότι δεν ήταν αυτός,
επειδή μέσα σ’ εκείνο το μισάωρο τηλεφώνησε δύο φορές
για να δώσει τις οδηγίες του. Μιλούσε με αποφασιστικό
τρόπο, σχεδόν δικτατορικό, χωρίς να δέχεται απάντηση ή
σχόλια, και έκλεισε το τηλέφωνο τάχιστα. Το νέο διαδό-
θηκε αλλά, όταν ο επισκέπτης έφυγε, η μορφή του από
πίσω ήταν ίδια με του απόντος δικηγόρου: ψηλός, κα-
μπουριαστός, φορώντας ένα παλιό κλασικό παλτό με
τους γιακάδες ανασηκωμένους ως τ’ αυτιά και ένα εντε-
λώς παλιομοδίτικο, καφέ τσόχινο καπέλο με πλατύ μαύρο
γείσο, από το οποίο ξεπρόβαλλαν ανεμίζοντας, σαν φτε-
ρούγες πουλιού, δύο λευκά τσουλούφια.
Το βάδισμα, ο βήχας, τα ρούχα ήταν τα δικά του, ό-
μως αυτός ο επισκέπτης που με τόση φυσικότητα, χωρίς
κανένας να του φέρει αντίρρηση, μπήκε στο ιερό τέμενος
του γραφείου, δεν ήταν ο Ελόι Σουρινάγα. Με το αστείο
–αν ήταν αστείο– δεν γέλασε κανένας. Το αντίθετο μάλι-
στα. Η εμφάνιση εκείνου του δ ιδύμου, είτε σωσίας ήταν
είτε φάντασμα –τρέχα γύρευε–, ενέπνευσε μόνο τρόμο
και ταραχή…
