NINA GEORGE 14 Η χρονοκάψουλα του Σαραμάγκου, που φυλασσόταν σε ένα αλεξίπυρο χρηματοκιβώτιο, είχε ανοιχτεί την ημέρα που είχε ορίσει ο ίδιος. Περιείχε ένα πακέτο τυλιγμένο με καφετί χαρτί, δεμένο σφιχτά, μέσα στο οποίο θρόιζαν σελίδες, και ένα σημείωμα που έλεγε ότι το χειρόγραφο που βρισκόταν στο πακέτο έπρεπε να παραδοθεί –δίχως να ανοιχτεί, να διαβαστεί ή να αντιγραφεί– στον Ζαν Περντί, βιβλιοπώλη, στο Παρίσι. Το Ίδρυμα Σαραμάγκου στη Λισαβόνα είχε γράψει στον Ζαν Περντί στη διεύθυνση του σπιτιού του στην οδό Μοντανιάρ στο Μαρέ· στο λιμάνι Σανζ Ελιζέ κανείς δεν παραλάμβανε πλέον αλληλογραφία· το «Λογοτεχνικό Φαρμακείο», η μαούνα Λουλού, την οποία ο Περντί είχε μετατρέψει σε βιβλιοπωλείο, δεν ήταν πια αγκυροβολημένη εκεί. Πριν από μερικά χρόνια, η Σαμί και ο Κούνεο, φίλοι του Περντί, είχαν πάει το πλωτό βιβλιοπωλείο στο Εγκ-Μορτ στην Καμάργκ. Ζαν Περντί, βιβλιοπώλης, Παρίσι. Αυτά ακριβώς τα λόγια περιέγραφαν τη ζωή του επί τριάντα χρόνια. Τέσσερις λεξούλες που χωρούσαν στη χούφτα του. Και εκείνος είχε ανοίξει τη χούφτα κι είχε σκορπίσει τις λέξεις – έπειτα και τον ίδιο του τον εαυτό. «Έχουν επισυνάψει μια φωτογραφία των χειρόγραφων οδηγιών του Σαραμάγκου. Αγαπητέ μου, αυτή η ουρίτσα του γ του και εκείνα τα λ που μοιάζουν με φάρο είναι εξαιρετικά υποσχόμενα για μια γυναίκα που θα ήξερε πώς να συμπεριφερθεί σε έναν τέτοιο άντρα. Τι κρίμα που ο Ζοζέ είναι νεκρός πλέον. Πολύ θα ήθελα να τον είχα συναντήσει για ένα ποτηράκι πόρτο». Η Κλοντίν Γκιλιβέρ αναστέναξε· έβγαλε τον αναστεναγμό του ανθρώπου που έχει φαντασμαγορικές φαντασιώσεις και σαφώς πολύ λίγο χρόνο για να τις ζήσει όλες με τον δέοντα τρόπο.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk1OTAxMA==