ANA HUANG 12 Όταν μάζεψα τα αντικείμενα της φωτογράφισης, τα άφη- σα στο γραφείο και πήρα τον δρόμο για το σπίτι, το μέτωπό μου ήταν ιδρωμένο και οι μύες μου σε λίγο θα μετατρέπονταν σε ζελέ. Ο ήλιος είχε δύσει μία ώρα νωρίτερα και τα φώτα του δρόμου έριχναν μια θολή πορτοκαλιά λάμψη στα χιονισμένα πεζοδρόμια. Είχε βγει έκτακτο δελτίο για χιονοθύελλα, αλλά η κακο- καιρία αναμενόταν αργότερα το ίδιο βράδυ. Επίσης θα πήγαι- να πιο γρήγορα με τα πόδια απ’ ό,τι αν έπαιρνα το μετρό, που είχε προβλήματα κάθε φορά που έριχνε έστω και δύο εκατο- στά χιόνι. Θα περίμενε κανείς ότι η πόλη θα ήταν καλύτερα προε- τοιμασμένη, αφού χιόνιζε κάθε χρόνο, αλλά δεν συνέβαινε κά- τι τέτοιο, όχι. Τουλάχιστον όχι η Ουάσινγκτον. Δεν θα έπρεπε να κοιτάζω το κινητό μου την ώρα που περπατούσα, ειδικά με εκείνο τον καιρό, αλλά μου ήταν αδύ- νατο να κρατηθώ. Άνοιξα το μέιλ που είχα λάβει εκείνο το απόγευμα και το κοιτούσα, περιμένοντας μάταια ότι οι λέξεις θα άλλαζαν και ότι το μήνυμα θα γινόταν λιγότερο ανησυχητικό. Από την 1η Απριλίου, το κόστος του μονόκλινου δωματίου στον Οίκο Ευγηρίας Γκρίνφιλντ θα αυξηθεί στα 6.500 δολάρια. Σας ζητούμε εκ των προτέρων συγγνώμη για τυχόν αναστάτω- ση που προκαλεί αυτή η αλλαγή, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι θα οδηγήσει σε υψηλότερης ποιότητας παροχές για τους φιλοξε- νούμενούς μας… Ένιωθα το σμούθι λαχανικών που είχα πιει στο μεσημε- ριανό να αναδεύεται στο στομάχι μου. Ακούς εκεί αναστάτωση . Είχαν αυξήσει τις τιμές μιας μονάδας υποβοηθούμενης διαβίωσης παραπάνω από είκοσι τοις εκατό. Λες και οι ευάλωτοι άνθρωποι που ζούσαν και