11 1 ΣΤΕΛΛΑ « ΣΤΕΛΛΑ! » Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα. Η φωνή της Μέρεντιθ πάντα ενεργοποιούσε τον μηχανισμό πάλης ή φυγής. «Ναι;» Κατάφερα να κρύψω τον τρόμο μου παίρνοντας ουδέτερο ύφος. «Είμαι σίγουρη ότι μπορείς να μεταφέρεις όλα τα αντικεί- μενα στο γραφείο μόνη σου». Φόρεσε το παλτό της και πέρα- σε την τσάντα στον ώμο της. «Έχω κάνει κράτηση σε εστιατό- ριο απόψε και δεν θέλω να αργήσω». «Φυσ–» Βγήκε από την πόρτα και εξαφανίστηκε. «–ικά και μπορώ», τελείωσα. Η φωτογράφος με κοίταξε με συμπάθεια κι εγώ απάντησα ανασηκώνοντας κουρασμένα τους ώμους μου. Δεν ήμουν η πρώτη βοηθός σε περιοδικό που υπέφερε εξαιτίας μιας τυραν- νικής προϊσταμένης και σίγουρα δεν θα ήμουν και η τελευταία. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν όνειρό μου να δουλέψω σε περιοδικό μόδας. Αλλά εκείνη την εποχή δούλευα ήδη τέσσε- ρα χρόνια στο D.C. Style, και η λάμψη που είχε στο παρελθόν η δουλειά μου είχε θαμπώσει εξαιτίας των συνθηκών εργασίας.