Η κόκκινη Βασίλισσα

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ 27 ο Γιον τη φίλη του, Αντόνια Σκοτ. Του έχει ζητήσει και κάτι άλ- λο ως αντάλλαγμα για τη βοήθειά του. Και από τα λίγα που του εξήγησε ο Μεντόρ, αυτό το δεύτερο μέρος θα είναι και το δυ- σκολότερο. Όταν φτάνει στον τελευταίο όροφο, βρίσκει την πόρτα της σοφίτας. Είναι πράσινη. Παμπάλαια. Ξεφλουδισμένη. Κι ανοιχτή. Ορθάνοιχτη. «Γεια;» Έκπληκτος, μπαίνει στο διαμέρισμα. Το χολ είναι γυμνό. Μήτε ένα έπιπλο, μήτε μια κρεμάστρα, μήτε ένα θλιβερό τασάκι με την εκπτωτική κάρτα του Carrefour. Τίποτα εκτός από μια στοίβα άδειων, ξεραμένων τάπερ. Μυρίζουν κάρι, κουσκούς κι άλλες έξι εφτά χώρες. Τις ίδιες μυρωδιές που ανέδιδαν και οι προηγούμενοι όροφοι όσο ο Γιον ανέβαινε. Στην άλλη πλευρά του χολ υπάρχει ένας διάδρομος, επίσης ελεύθερος. Δίχως πίνακες ή ράφια. Δύο πόρτες στη μία πλευρά, μία στην άλλη και άλλη μία στο βάθος. Όλες ανοιχτές. Η πρώτη οδηγεί στο μπάνιο. Ο Γιον ρίχνει μια γρήγορη ματιά και βλέπει μόνο μία οδοντόβουρτσα, Colgate με γεύση φράουλας και μία πλάκα σαπούνι. Ένα μπουκάλι αφρόλουτρο σε τζελ. Μι- σή ντουζίνα βαζάκια με κρέμες κατά της κυτταρίτιδας. Ουάου, ώστε λοιπόν πιστεύει ακόμη στη μαγεία , σκέφτεται ο Γιον. Δεξιά υπάρχει μόνο ένα υπνοδωμάτιο. Κενό. Στην ανοιχτή εντοιχισμένη ντουλάπα διακρίνει μερικές κρεμάστρες. Ελάχιστες είναι πιασμένες. Ο Γιον αναρωτιέται τι είδους άτομο μπορεί να ζει έτσι, με μια χούφτα μόνο αντικείμενα. Σκέφτεται ότι μάλλον θα ’χει φύ- γει. Φοβάται ότι έφτασε αργά. Πιο πέρα, στ’ αριστερά, μια μικροσκοπική κουζίνα. Υπάρ- χουν πιάτα στον νεροχύτη. Ο πάγκος είναι ένας ωκεανός από