Ο ταξιδιώτης

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ 29 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 ούτε στο εμπόριο τα καταφέρνετε αν τύχει και πέσετε στους κατάλληλους ανθρώπους, δηλαδή…» Ο Ζίλμπερμαν είδε τη χαιρέκακη ικανοποίηση στο πρόσωπο του Φίντλερ. Και ένιωσε την τσουχτερή απάντη- ση στα χείλη του. Έτοιμος ήταν να πει ότι ο ίδιος, ο Ζίλ- μπερμαν, πράγματι, δεν μπορούσε να συναγωνιστεί εκ- βιαστές, ούτε το ήθελε άλλωστε, κι ότι ήταν συνηθισμένος να κάνει τις δουλειές του με εντιμότητα. Υπάρχουν, όμως, περιστάσεις όπου και ο πιο χοντροκέφαλος απατεώνας εί- ναι ανώτερος από τον πιο έξυπνο και έντιμο άνθρωπο. Αλλά δεν πρόλαβε να πετάξει κατάμουτρα στον Φίντ- λερ τις χοντράδες που στριμώχνονταν να βγουν από μέσα του, ούτε να του απαντήσει με πιο ήπιο τρόπο, πράγμα που θα ήταν πολύ πιο συνετό. Διότι ξαφνικά χτύπησε δυνατά κι επίμονα το κουδούνι της πόρτας. Χωρίς να δώσει σημασία στο απορημένο πρόσωπο του επισκέπτη του, χωρίς να του ζητήσει καν συγγνώμη, ο Ζίλμπερμαν βγήκε από το δωμά- τιο. Στον διάδρομο έπεσε πάνω στη γυναίκα του. «Πρέπει να φύγεις», του ψιθύρισε ανάστατη. «Όχι, όχι, δεν μπορώ να σ’ αφήσω μόνη σου!» Μην ξέροντας τι να κάνει, κατευθύνθηκε προς την πόρτα του διαμερίσματος. Εκείνη τον κράτησε. «Εμένα δεν θα μου συμβεί τίποτα αν φύγεις», τον διαβεβαίωσε κόβοντάς του τον δρόμο. «Κοιμήσου απόψε στο ξενοδοχείο. Αλλά κάνε γρήγορα… Φύγε…» Εκείνος το σκέφτηκε. Το κουδούνι χτύπησε ξανά, γρο- θιές σφυροκοπούσαν την πόρτα. «Άνοιξε, Εβραίε, άνοιξε…» ακούστηκαν φωνές απέξω. Πολλές φωνές. Ο Ζίλμπερμαν έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Κάρφωσε το βλέμμα του στην πόρτα.