Το κορίτσι του Αλεσάντρο - page 3

11
Ταξιδεύοντας με το «Σαν Τζιόρτζιο»
Οκτώβρης 1936
Ο
ΤΑΝ Η ΆΝΝΑ
, εγκαταλείποντας τη βάρκα που μετέφερε
τους λιγοστούς επιβάτες, πάτησε το πόδι της στα φαγω-
μένα από την αρμύρα ξύλινα σκαλιά του «Σαν Τζιόρτζιο»,
ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που πατούσε σε ατμόπλοιο.
Το κλάσμα δευτερολέπτου που έμεινε το πόδι της μετέωρο
στον αέρα ένιωσε τέτοια έξαψη, που παραλίγο να χάσει την
ισορροπία της. Ένας μούτσος τής πήρε τότε τη βαλίτσα απ’
το χέρι και τη βοήθησε να κρατηθεί από τα λερωμένα με γρά-
σο σχοινιά, που σε άλλη περίπτωση θα σιχαινόταν να αγγί-
ξει, αλλά τώρα τα γράπωσε με αδημονία, λες και η ζωή της
κρεμόταν απ’ αυτά τα ρυπαρά σχοινιά.
Το «Σαν Τζιόρτζιο» το ’βλεπε κάθε φορά να αράζει αρό-
δο και βάρκες με επιβάτες κι εμπορεύματα να πηγαινοέρχο-
νται από την προκυμαία. Ονειρευόταν, απ’ όσο θυμόταν τον
εαυτό της, να βρισκόταν ανάμεσά τους, να φύγει μακριά από
το νησί και τον ασφυκτικό κλοιό που τον αισθανόταν συχνά
σαν βρόχο στον λαιμό, τόσο που η προοπτική να μείνει κολ-
λημένη εκεί όλη της τη ζωή τής έκοβε την αναπνοή. Δεν ήξε-
ρε αν θα ερχόταν ποτέ αυτή η μέρα· και να που τώρα πα-
τούσε ανυπόμονα το πρώτο ξύλινο σκαλοπάτι της αιωρούμε-
νης πάνω απ’ το νερό καραβίσιας σκάλας.
Η Άννα, δεκαεπτά χρονών, ταξίδευε για πρώτη φορά. Οι
βόλτες με τη βάρκα δεν υπολογίζονται – με τις βάρκες δεν
μπορούσες να πας μακρύτερα από λίγες εκατοντάδες μέτρα
απ’ τις ακτές. Αυτές οι θαλάσσιες αποδράσεις δεν λογαριά-
1,2 4,5,6,7,8,9,10,11,12,13,...20
Powered by FlippingBook