Το λιμάνι των χαμένων γυναικών - page 9

11
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
1
Μπουένος Άιρες, άνοιξη του 1912
Την πρώτη φορά που πάτησε με τα δερμάτινα μποτίνια της
στο λιθόστρωτο του λιμανιού είχε ακόμα επάνω της τη μυ-
ρωδιά της ώριμης ελιάς και της ξερής σταφίδας. Έριξε πίσω
της μια κλεφτή ματιά στο σκαρί που την είχε φέρει σ’ εκείνη
τη μεριά του κόσμου, μουρμούρισε ένα
ave Maria
κι έσφιξε
στα χέρια τη μία και μοναδική βαλίτσα που περιείχε όλη τη
ζωή της. Στα πόδια της απλωνόταν ακίνητος ο
ασημένιος
ποταμός
1
, μια λαμπερή λωρίδα νερού, έτοιμος να παραδοθεί
στα πόδια της. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ρούφηξε όλα τα
αρώματα του νέου τόπου. «Μπουένος Άιρες», ψέλλισε με
ικανοποίηση, και ένα κύμα ρίγους διαπέρασε το λεπτοκαμω-
μένο κορμί της.
Σήκωσε το βλέμμα ψηλά και δέχτηκε την πρωινή θέρμη
του ανοιξιάτικου ήλιου που πρόβαλλε αχνά πίσω από τα κα-
πνισμένα φουγάρα του καραβιού. Οι αχτίδες του άγγιζαν
τους ψηλούς γερανούς του λιμανιού που εργάζονταν αστα-
μάτητα παράγοντας ένα μουγκρητό που διαχεόταν στις με-
γάλες αποβάθρες. Τα πρώτα χελιδόνια πετούσαν σε σμήνη
πάνω από το πολύβουο λιμάνι και συνωστίζονταν στον αέρα
με τα θαλασσοπούλια που έκαναν κύκλους κρώζοντας δυνα-
1
Rio de la Plata: ποταμός του ασημιού.
1,2,3,4,5,6,7,8 10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,...20
Powered by FlippingBook