12
31
32
33
2
Κατάθεση του κυρίου Τζόναθαν Ριτζ
[10 Ιουλίου, 9:30 μ.μ., εξέταση από τον ντετέκτιβ Ραλφ Άντερσον]
Ντετέκτιβ Άντερσον: Γνωρίζω ότι είστε ταραγμένος, κύριε Ριτζ, είναι
απόλυτα κατανοητό, αλλά είναι απαραίτητο να μάθω τι ακριβώς είδατε
νωρίτερα σήμερα το απόγευμα.
Ριτζ: Δεν θα μπορέσω να το βγάλω ποτέ από το μυαλό μου. Ποτέ.
Νομίζω ότι χρειάζομαι ένα χαπάκι. Βάλιουμ ίσως. Ποτέ μου δεν έχω πά-
ρει τέτοια πράγματα, αλλά σίγουρα χρειάζομαι κάτι τώρα. Νιώθω ακόμα
την καρδιά μου να βροντοχτυπάει σαν τρελή. Να ξέρει η Σήμανση ότι
αν βρουν ξερατά εκεί πέρα, είναι δικά μου. Και δεν ντρέπομαι καθόλου.
Οποιοσδήποτε θα είχε ξεράσει ό,τι είχε φάει αν έβλεπε αυτό που είδα
εγώ.
Ντετέκτιβ Άντερσον: Είμαι σίγουρος πως ένας γιατρός θα σας γράψει
κάτι για να ηρεμήσετε, αφού τελειώσουμε. Νομίζω μπορώ να το φρο-
ντίσω, αλλά για την ώρα σάς θέλω με καθαρό μυαλό. Το καταλαβαίνετε
αυτό, έτσι δεν είναι;
Ριτζ: Ναι, φυσικά.
Ντετέκτιβ Άντερσον: Απλώς πείτε μου όλα όσα είδατε, και τελειώ-
σαμε γι’ απόψε.
Ριτζ: Εντάξει. Βγήκα να πάω βόλτα τον Ντέιβ γύρω στις έξι σήμερα
το απόγευμα. Ο Ντέιβ είναι το μπιγκλ μας. Το απογευματινό του γεύμα
είναι στις πέντε. Η σύζυγός μου κι εγώ τρώμε στις πέντε και μισή. Κατά
τις έξι, ο Ντέιβ είναι έτοιμος να κάνει τη δουλειά του –εννοώ το χοντρό
και το ψιλό του. Τον πάω βόλτα όσο η Σάντι –η σύζυγός μου– πλένει
τα πιάτα. Είναι ένας δίκαιος καταμερισμός των εργασιών. Ο δίκαιος κα-
ταμερισμός των εργασιών είναι πολύ σημαντικός σ’ έναν γάμο, ειδικά
όταν πλέον έχουν μεγαλώσει τα παιδιά, έτσι το βλέπουμε εμείς. Ξέφυγα
από το θέμα, ε;
Ντετέκτιβ Άντερσον: Δεν πειράζει, κύριε Ριτζ. Πείτε τα όπως θέ-
λετε.
