24
31
32
33
Ντετέκτιβ Άντερσον: Σας ευχαριστώ, κυρία Στάνχοουπ.
Στάνχοουπ: Ποιος να το έλεγε ότι ο Τέρι θα έκανε κάτι τέτοιο; Πιστεύ-
ετε ότι υπάρχουν κι άλλοι;
Ντετέκτιβ Άντερσον: Αυτό θα το δούμε στην πορεία της έρευνας.
5
Καθώς όλα τα παιχνίδια του πρωταθλήματος της πόλης διεξά-
γονταν στο Γήπεδο Εστέλ Μπάργκα –το καλύτερο γήπεδο μπέιζ-
μπολ στην Κομητεία και το μόνο με προβολείς για νυχτερινά
παιχνίδια– το πλεονέκτημα έδρας αποφασιζόταν με κορώνα ή
γράμματα. Ο Τέρι Μέιτλαντ είπε «γράμματα» πριν το παιχνίδι,
όπως έκανε πάντα –ήταν μια πρόληψη που του είχε κληροδοτή-
σει πριν από καιρό ο δικός του προπονητής στο πρωτάθλημα
της πόλης– και το νόμισμα ήρθε γράμματα. «Δεν με νοιάζει πού
παίζουμε, θέλω να έχω τον τελευταίο λόγο», έλεγε πάντα στα
παιδιά.
Και απόψε το χρειαζόταν. Ήταν το τέλος της ένατης περιό-
δου και οι Bears προηγούνταν με ένα ραν στον ημιτελικό του
πρωταθλήματος. Οι Golden Dragons είχαν περιθώριο μόνο για
ένα άουτ, αλλά οι βάσεις ήταν καλυμμένες. Μια προώθηση, μια
άκυρη ρίψη, ένα λάθος, ή ένα σινγκλ εντός ζώνης θα οδηγούσε
σε ισοπαλία, ενώ μια μπαλιά στο κενό θα έδινε τη νίκη. Το πλή-
θος χειροκροτούσε, χτυπούσε τα πόδια στις μεταλλικές εξέδρες
και ζητωκραύγαζε καθώς ο μικρός Τρέβορ Μάικλς πήγαινε στη
θέση του αριστερόχειρα μπάτερ. Το κράνος του ήταν το μικρό-
τερο που είχαν, αλλά και πάλι έπεφτε στα μάτια του κι έπρεπε
συνέχεια να το σπρώχνει προς τα πάνω. Κουνούσε νευρικά το
ρόπαλό του μπρος πίσω.
Ο Τέρι είχε σκεφτεί να τον αντικαταστήσει, αλλά καθώς είχε
ύψος κάτω από ένα εξήντα, κατάφερνε να κερδίζει πολλές προ-
ωθήσεις. Και μολονότι δεν μπορούσε να πετύχει χόουμ ραν,
