15
31
32
33
Ριτζ: Ότι μπορεί να με παρακολουθούσε. Ο δολοφόνος. Να στέκεται
ανάμεσα στα δέντρα και να με παρακολουθεί. Ανατριχιάζω και μόνο που
το σκέφτομαι. Τώρα, δηλαδή. Εκείνη τη στιγμή είχα εστιάσει απόλυτα στο
αίμα. Και στο να μην αφήσω τον Ντέιβ να μου ξεριζώσει το χέρι. Είχα
αρχίσει να φοβάμαι και δεν με νοιάζει που το παραδέχομαι. Δεν είμαι
μεγαλόσωμος και, παρ’ όλο που προσπαθώ να διατηρούμαι σε φόρμα,
έχω πατήσει πια τα εξήντα. Ακόμα και στα είκοσί μου, δεν μου άρεσαν οι
καβγάδες. Έπρεπε όμως να δω. Μπορεί κάποιος να είχε τραυματιστεί.
Ντετέκτιβ Άντερσον: Πολύ αξιέπαινο. Τι ώρα περίπου είδες τα ίχνη
του αίματος για πρώτη φορά;
Ριτζ: Δεν κοίταξα το ρολόι μου, αλλά υποθέτω ότι ήταν έξι και είκοσι.
Ίσως και είκοσι πέντε. Άφησα τον Ντέιβ να με οδηγήσει εκεί που ήθελε,
με το λουρί πάντα κοντό, ώστε να προλαβαίνω να παραμερίζω τα κλα-
διά κάτω από τα οποία περνούσε εκείνος με τα κοντά ποδαράκια του.
Ξέρετε τι λένε για τα μπιγκλ –ψηλομύτικα, αλλά κοντοστούπικα. Γάβγιζε
σαν τρελός. Φτάσαμε σ’ ένα ξέφωτο, κάτι σαν... δεν ξέρω, κάτι σαν φω-
λίτσα όπου μπορεί να πηγαίνουν ζευγαράκια για να χαϊδεύονται. Στη
μέση υπήρχε ένα γρανιτένιο παγκάκι που ήταν μέσα στο αίμα. Πάρα
πολύ αίμα. Κι ακόμα πιο πολύ από κάτω. Το πτώμα κειτόταν στο γρασίδι
δίπλα του. Το κακόμοιρο το αγόρι. Το κεφάλι του ήταν στραμμένο προς
τα μένα, τα μάτια του ήταν ανοιχτά και ο λαιμός του απλώς έλειπε. Δεν
υπήρχε τίποτα εκεί, μόνο μια κόκκινη τρύπα. Το τζιν του και το εσώρουχό
του ήταν κατεβασμένα μέχρι τους αστραγάλους του και είδα κάτι... ένα
ξερόκλαδο υποθέτω... να προεξέχει από τον... τον..., ξέρετε.
Ντετέκτιβ Άντερσον: Ξέρω, αλλά πρέπει να το πείτε για να το έχουμε
στα πρακτικά, κύριε Ριτζ.
Ριτζ: Το παιδί ήταν μπρούμυτα και το κλαδί προεξείχε από τον πισινό
του. Ήταν κι αυτό ματωμένο. Το κλαδί. Ένα μέρος του φλοιού είχε φύγει
και πάνω του υπήρχε το αποτύπωμα μιας παλάμης. Την είδα ξεκάθαρα.
Ο Ντέιβ δεν γάβγιζε πια, αλυχτούσε ο κακομοίρης . δεν ξέρω ποιος θα
μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Πρέπει να ήταν μανιακός. Θα τον πιάσετε,
ντετέκτιβ Άντερσον;
Ντετέκτιβ Άντερσον: Ω, ναι. Θα τον πιάσουμε.
