12
31
32
33
μπι δεν την κατάλαβε, αλλά του άρεσε παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα
η σκηνή όπου η Ντόροθι ΜακΓκουάιρ πέφτει πίσω στην καρέ-
κλα της αποκαλύπτοντας τα μακριά της πόδια). Καθώς περνού-
σαν από το κατάστημα εργαλείων και σιδηρικών, ο Μπόμπι α-
νέφερε δήθεν αδιάφορα πως το ποδήλατο στη βιτρίνα θα ήταν
σίγουρα σπουδαίο δώρο για τα ενδέκατα γενέθλια κάποιου τυ-
χερού παιδιού.
«Ούτε να το σκέφτεσαι», του απάντησε. «Δεν έχω τα χρή-
ματα για να σου αγοράσω ποδήλατο στα γενέθλιά σου. Ξέρεις,
δεν μας άφησε μες στα πλούτη ο πατέρας σου.»
Αν και ο Ράνταλ ήταν νεκρός από προεδρίας Τρούμαν και
τώρα ο Αϊζενχάουερ πλησίαζε στο τέλος της οκτάχρονης θη-
τείας του, η φράση
Ο πατέρας σου δεν μας άφησε μες στα πλούτη
ήταν ακόμα η πιο συνηθισμένη απόκριση της μητέρας του σε ο-
τιδήποτε ανέφερε ο Μπόμπι που θα μπορούσε να συνεπάγεται
έξοδα πάνω από ένα δολάριο. Συνήθως το σχόλιο συνοδευόταν
από μια επιτιμητική ματιά, λες και δεν είχε πεθάνει ο μπαμπάς
του Μπόμπι, αλλά το ’χε σκάσει.
Όχι ποδήλατο λοιπόν για τα γενέθλιά του. Ο Μπόμπι το συλ-
λογιζόταν θλιμμένος καθώς γύριζαν στο σπίτι, και η απόλαυση
της παράξενης, μπερδεμένης ταινίας που είχαν δει είχε εξανεμι-
στεί σχεδόν ολότελα τώρα. Δεν έφερε αντίρρηση στη μητέρα
του, ούτε δοκίμασε να την καλοπιάσει –αυτομάτως εκείνη θα
περνούσε στην αντεπίθεση, και στις αντεπιθέσεις της η Λιζ
Γκάρφιλντ δεν έπιανε αιχμαλώτους–, απλώς συνέχισε να ανα-
λογίζεται με λύπη το χαμένο του ποδήλατο… και τον χαμένο του
πατέρα. Κάποιες φορές σχεδόν μισούσε τον πατέρα του. Κά-
ποιες φορές το μόνο που τον απέτρεπε από το να τον μισήσει
ήταν η αίσθηση, αβάσιμη αλλά ισχυρή, πως η μητέρα του επιζη-
τούσε αυτό ακριβώς το μίσος. Καθώς προχωρούσαν δίπλα στο
Κόμονγουελθ Παρκ –δύο τετράγωνα παρακάτω θα έστριβαν α-
ριστερά στην Μπρόουντ Στριτ, εκεί που έμεναν–, κόντρα στους
