Αγνοούμενη - page 4

8
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
που γύριζε στο σπίτι απ’ το σχολείο, να πλησιάζει από τον
δρόμο φορώντας τη στολή της, με την τσάντα κρεμασμένη
στον ώμο και το βλέμμα της καρφωμένο κάτω. Αμίλητη, κακό-
κεφη, τυπική έφηβη, είχε σκεφτεί, παρακολουθώντας την
κρυμμένος στο αυτοκίνητό του. Είχε όμως μια απόμακρη, συ-
νεσταλμένη ομορφιά.
Ακόμη στον νεροχύτη, η γυναίκα γυρνά πότε πότε και μι-
λάει· γελάει με κάτι που λέει η κόρη της. Μέσα από τα κιάλια
του, εστιάζει στο στενό της πρόσωπο, μελετά και αποτυπώνει
στη μνήμη του τα γυναικεία χαρακτηριστικά της, τον τρόπο
που ρυτιδώνουν τα μάτια της όταν χαμογελάει. Θέλει να θυμά-
ται και την τελευταία λεπτομέρεια.
Μία από τις τιράντες της μπλούζας που φοράει η κοπέλα
πέφτει από τον ώμο της. Βλέπει την κλείδα της που προεξέχει
και την ελκυστική καμπύλη στη βάση του λαιμού της. Πλησιά-
ζει μερικά βήματα και παραμερίζει τα κλαδιά από μπροστά
του. Η μητέρα ξαναγελά και γυρίζει. Έχει την πλάτη της
στραμμένη προς το μέρος του, μια σιλουέτα στο παράθυρο.
Παρότι βρίσκεται έξω, νιώθει σχεδόν σαν να παίρνει κι
εκείνος μέρος σε όσα συμβαίνουν στην κουζίνα. Φαντάζεται
τις μυρωδιές από το φαγητό που μαγειρεύεται και την ανά-
λαφρη συζήτησή τους, να μιλούν για τη μέρα τους με εκείνη
τη μοναδική, βαθιά οικειότητα που έχει μια μητέρα με την
κόρη της.
Βγαίνει από τους θάμνους, είναι πιο κοντά τώρα. Το χω-
ράφι πίσω του είναι άδειο, καθώς οι μεζονέτες ορθώνονται η
μία δίπλα στην άλλη πίσω από τον κεντρικό δρόμο και το μι-
σοάδειο πάρκινγκ της παμπ. Ο κόσμος έχει αραιώσει και η
βροχή κρατάει τους περισσότερους μέσα. Τα φώτα στα γύρω
σπίτια έχουν ανάψει και μια στις τόσες κάποιο αυτοκίνητο
διασχίζει τον στενό δρόμο, αλλά φαίνεται πως όλοι έχουν στο
μυαλό τους μόνο το πώς να μείνουν όσο το δυνατόν λιγότερο
έξω στη βροχή.
1,2,3 5,6,7,8,9,10,11,12,13,14,...20
Powered by FlippingBook