13
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
32
Απ’ όσα είπα ήδη συνάγεται ότι οι επαγγελματικές μου
συναντήσεις με τον δικηγόρο Ελόι Σουρινάγα γίνονται στο
σπίτι του. Είναι ένα από τα τελευταία «πορφιριανά», όπως
ονομάζονται, αρχοντικά, παραπέμποντας στα τριάντα χρό-
νια δικτατορίας του στρατηγού Πορφίριο Ντίας, από το
1884 ως το 1910 –η δική μας ονειρική μπελ επόκ–, που α-
κόμα παραμένουν όρθια στη συνοικία Ρόμα της Πόλης του
Μεξικού. Από κανενός τον νου δεν πέρασε ποτέ η ιδέα να
το γκρεμίσει, όπως γκρέμισαν όλη τη γειτονιά για να χτί-
σουν γραφεία, καταστήματα ή πολυκατοικίες. Αρκεί να
μπεις στο παλιό κτίριο, που έχει δύο ορόφους συν ένα επι-
στέγασμα με γαλλικές σοφίτες κι ένα ανεξήγητο υπόγειο,
για να καταλάβεις ότι ο δεσμός του δικηγόρου με το σπίτι
του δεν είναι ζήτημα βούλησης, αλλά βαρύτητας. Ο Σουρι-
νάγα έχει συγκεντρώσει εκεί τόσα χαρτιά, βιβλία, φακέ-
λους, έπιπλα, μπιμπελό, σερβίτσια, πίνακες, χαλιά, ταπισε-
ρί, παραβάν, αλλά προπαντός αναμνήσεις, που το να αλλά-
ξει σπίτι θα σήμαινε για εκείνον ν’ αλλάξει ζωή και να δε-
χτεί τον θάνατό του, απλώς χρονικά μετατεθειμένο.
Εάν γκρεμιζόταν το σπίτι θα ήταν σαν να γκρεμίζεται
όλη του η ύπαρξη…
Η σκοτεινή του καταγωγή (ή η ψυχρή λογική του, δί-
χως συναισθηματικές παραχωρήσεις) απέκλειε από το
παλιό αρχοντικό με την γκρίζα πέτρα, που χωριζόταν από
τον δρόμο με έναν πολύ μικρό και απεριποίητο κήπο και
μια επίσης μικρή σκάλα, κάθε αναφορά σε οικογενειακές
σχέσεις. Μάταια θα έψαχνε κανείς εκεί φωτογραφίες γυ-
ναικών, πατεράδων, παιδιών, φίλων. Αντιθέτως, υπήρχαν
