25
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
32
ανατροφή του Γαλλικού Σχολείου, οι jeunes filles ή «ε-
κλεκτές φοράδες» της ανώτερης τάξης του Μεξικού…
Λευκά καλτσάκια και λουστρίνια.
Όλα αυτά δίνουν στη Μαγδαλένα ένα στιλ όχι ακρι-
βώς κούκλας, αλλά πάντως σίγουρα ενός κοριτσιού πα-
λιάς εποχής, άλλων χρόνων. Βλέπω τις συμμαθητριούλες
της με φούτερ και τζιν παντελόνια και αναρωτιέμαι μή-
πως η Ασουνσιόν βάζει σε σκληρή δοκιμασία την ικανό-
τητα προσαρμογής της κόρης μας στον σύγχρονο κόσμο.
(Στο σημείο αυτό αντιμετωπίσαμε δυσκολίες και με τη
μητέρα μου. Ως Γαλλίδα, επέμενε να βγάλουμε τη μικρή
«Μαντλέν», όμως η Ασουνσιόν επιβλήθηκε, η γιαγιά της
ας τη φώναζε όπως ήθελε, Μαντλέν ή το ακόμα πιο φρι-
κτό Μαντό, όμως στο σπίτι θα ήταν πάντοτε Μαγδαλένα
ή, το πολύ πολύ, Μάγδα.) Είναι γεγονός ότι η ίδια η Α-
σουνσιόν διατηρεί αναμμένη την ιερή φλόγα των παρα-
δόσεων, δέχεται με δυσκολία τις σύγχρονες μόδες και
ντύνεται και αυτή όπως θα ήθελε να ντύνεται η κόρη μας
όταν θα μεγαλώσει. Μαύρο ταγέρ, σκούρο καλτσόν, πα-
πούτσια με μέτριο τακούνι.
Αυτή, θα λέγαμε, είναι η καθημερινότητά μας. Δεν λέω
ότι είναι η κανονική ζωή μας, επειδή δεν μπορεί να είναι
κανονική η ζωή ενός ζευγαριού που έχει χάσει ένα παιδί.
Ο Ντιντιέ, το δωδεκάχρονο αγοράκι μας, πέθανε πριν από
τέσσερα χρόνια σε μια στιγμή ανεπανόρθωτης συμφοράς.
Από μικρούλι ήταν πολύ καλός κολυμβητής, γενναίος και
παράτολμος. Καθώς είχε ταλέντο σε όλες τις μηχανοκίνη-
τες και φυσικές δραστηριότητες, από το ποδήλατο μέχρι
την ορειβασία –είχε επίσης τη λαχτάρα να αποκτήσει μια
