16
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
γόρος· rara avis
2
για το είδος του, σκέφτηκα όταν το ά-
κουσα, ένας Μεξικανός δικηγόρος ν’ απαγγέλλει αγγλική
ποίηση… Ο γέρος χαμογέλασε πάλι.
«Όπως βλέπετε, αγαπητέ μου Ιβ Ναβάρο, το πλεονέ-
κτημα όταν ζει κάποιος πολύ είναι πως μαθαίνει περισ-
σότερα απ’ όσα επιτρέπουν οι καταστάσεις.»
«Οι καταστάσεις;» ρώτησα καλόπιστα, χωρίς να κα-
ταλαβαίνω τι ήθελε να μου πει ο Σουρινάγα.
«Φυσικά», ένωσε τα μακριά, ωχρά δάχτυλά του. «Κα-
τάγεστε από μια μεγάλη οικογένεια, εγώ ανάγομαι σε μια
άγνωστη φυλή. Εσείς έχετε λησμονήσει όσα ήξεραν οι
πρόγονοί σας. Εγώ αποφάσισα να μάθω όσα αγνοούσαν
οι δικοί μου.»
Άπλωσε το χέρι και χάιδεψε το φθαρμένο, και γι’ αυ-
τό όμορφο, δέρμα της πολυθρόνας. Εγώ γέλασα.
«Μη νομίζετε. Το γεγονός ότι ήταν κάποιος πλούσιος
γαιοκτήμονας τον δέκατο ένατο αιώνα δεν του εξασφάλιζε
καλλιεργημένο πνεύμα. Το αντίθετο θα έλεγα! Ένα αγρό-
κτημα παραγωγής πούλκε στο Κερέταρο δεν ευνοούσε την
ευρυμάθεια των ιδιοκτητών του, να είστε βέβαιος.»
Οι αναλαμπές των φλεγόμενων κορμών παιχνίδιζαν
πάνω στα πρόσωπά μας σαν θολή αντηλιά.
«Οι πρόγονοί μου δεν ενδιαφέρονταν να μάθουν», κα-
τέληξα. «Ήθελαν μόνο να έχουν.»
«Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αγαπητέ Ναβάρο, γιατί α-
ντέχουν για τόσο λίγο οι λεγόμενες “ανώτερες τάξεις” στο
Μεξικό;»
2
Σ.τ.Ε
.: Στα λατινικά,
παράξενος άνθρωπος
(κυριολεκτικά «σπάνιο πουλί»).
