15
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
λετουργικό συντροφικότητας, κοντοστέκονται και γεμίζουν
αντρίκεια τα πνευμόνια τους με αέρα.
Ο Ντάρα αισθάνθηκε ότι θα έπρεπε να γονατίσει μόλις πα-
ρατήρησε λίγο καλύτερα τον ξένο, καθώς τα λευκά γένια και
τα λευκά μαλλιά του μαζί με το μακρύ, μαύρο πανωφόρι του
παρέπεμπαν σε άγιο. Φορούσε λευκά γάντια, που τα έβγαλε
αργά, ένα ένα δάχτυλο, και κοιτούσε γύρω του κάπως αγχωμέ-
να, σαν να φοβόταν ότι τον παρακολουθούν. Ο Ντάρα τον πα-
ρότρυνε να καθίσει στην καλή δερμάτινη πολυθρόνα δίπλα
στη φωτιά και έριξε ένα βουνό μπρικέτες και μια πρέζα ζάχαρη
στο τζάκι για να φουντώσουν οι φλόγες. Ήταν το λιγότερο που
μπορούσε να κάνει για έναν ξένο. Είχε έρθει να τον ρωτήσει για
τα καταλύματα της περιοχής, και ο Ντάρα τού ζήτησε λίγο
χρόνο για να το σκεφτεί. Τώρα πηγαίνει να φτιάξει ζεστό ουί-
σκι με γαρίφαλο και μέλι, υπό τη μουσική υπόκρουση των
Pogues στα καλύτερά τους. Έπειτα ανάβει μερικά μισολιωμένα
κεριά για «ατμόσφαιρα». Ο ξένος αρνείται το ουίσκι και ρωτάει
αν θα μπορούσε να έχει ένα μπράντι, που το στριφογυρίζει ξα-
νά και ξανά στο μεγάλο ποτήρι, πίνει και δεν λέει λέξη. Πολυ-
λογάς από φυσικού του, ο Ντάρα ξεδιπλώνει την ιστορία της
ζωής του, έτσι για να γίνεται κουβέντα –«Η μητέρα μου ήταν
μια αγία, ο πατέρας μου ασχολήθηκε με τα κέντρα νεότητας,
αλλά ήταν εντελώς αντίθετος με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ…
η ανιψούλα μου, το καμάρι μου, τώρα άρχισε να πηγαίνει σχο-
λείο και έχει μια καινούρια φίλη, την Τζένιφερ… Εργάζομαι σε
δύο μπαρ, εδώ στο Τι Τζέι και στο Κάστρο τα Σαββατοκύρια-
κα… έρχονται ποδοσφαιριστές στο Κάστρο, σωστοί κύριοι…
Έβγαλα φωτογραφία με έναν απ’ αυτούς, διάβασα και την αυ-
τοβιογραφία του Πελέ, συγκλονιστική ήταν… Θα πάω στην
Αγγλία, στο Ουέμπλεϊ, σε λίγο καιρό για έναν φιλικό αγώνα με
την Αγγλία… έχουμε κλείσει αεροπορικά, έξι είμαστε, θα μεί-
νουμε σε ένα χόστελ, τέλεια θα περάσουμε. Πηγαίνω στο γυ-
μναστήριο, κάνω λίγη αερόβια άσκηση, λίγη σανίδα, μου αρέ-
