Page 22 - 84061-dyolexeis

Basic HTML Version

26
Τελικά τη βρήκε. Το σπίτι είχε μόνο πέντε δωμάτια και το
μπάνιο δεν ήταν ακριβώς ξεχωριστός χώρος. Ήταν συνέχεια
της κουζίνας –κυριολεκτικά, αφού δεν είχε πόρτα. Το σπίτι
πρέπει να το είχαν σχεδιάσει τρωγλοδύτες, σκεφτόταν η Έλε-
νορ. Κάποιος, η μητέρα της ίσως, είχε κρεμάσει ένα λουλουδά-
το σεντόνι ανάμεσα στο ψυγείο και την τουαλέτα.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι από το σχολείο, η Έλενορ άνοι-
ξε την πόρτα με το καινούριο της κλειδί. Το σπίτι ήταν ακόμα
πιο καταθλιπτικό στο φως της μέρας –σκοτεινό και γυμνό–,
αλλά τουλάχιστον είχε ελεύθερο χώρο και τη μητέρα της στη
διάθεσή της.
Της φαινόταν περίεργο που γύριζε στο σπίτι και έβλεπε τη
μητέρα της να στέκεται στην κουζίνα, λες και… λες και ήταν
όλα μια χαρά. Έφτιαχνε σούπα, ψιλόκοβε κρεμμύδια. Της ήρ-
θαν δάκρυα.
«Πώς τα πήγες στο σχολείο;» τη ρώτησε.
«Καλά», είπε η Έλενορ.
«Ήταν ευχάριστη η πρώτη μέρα;»
«Βέβαια. Δηλαδή, ναι, τα συνηθισμένα.»
«Έχεις πολλά να μου πεις;»
«Δεν θα το έλεγα.»
Η μητέρα της σκούπισε τα χέρια στην πίσω μεριά του τζιν
της και έστρωσε τα μαλλιά της πίσω από τ’ αυτιά της. Η Έλε-
νορ συνειδητοποίησε για πολλοστή φορά πόσο όμορφη ήταν.
Όταν η Έλενορ ήταν μικρό κορίτσι, πίστευε ότι η μαμά της
ήταν σαν βασίλισσα, σαν ηρωίδα παιδικού παραμυθιού.
Όχι σαν πριγκίπισσα –οι πριγκίπισσες ήταν απλώς χαρι-
τωμένες. Η μητέρα τής Έλενορ ήταν όμορφη. Ψηλή και επιβλη-
τική, με φαρδιούς ώμους και κομψή μέση. Κάθε της κόκαλο
έδειχνε να έχει σοβαρότερους λόγους ύπαρξης από εκείνα των
υπόλοιπων ανθρώπων. Σαν να μην ήταν ο μοναδικός τους
σκοπός η στήριξη του κορμιού της, σαν να ήθελαν να περά-
σουν ένα μήνυμα.