Basic HTML Version
16
του μύριζε μπίρα. Η μυρωδιά τής έφερνε εμετό, αλλά δεν
υπήρχε περίπτωση να επιτρέψει στον εαυτό της να ξερά-
σει. Όχι μπροστά στον Ρόμπερτ Ίσμπιστερ.
Μαζί τους στο πίσω κάθισμα είχε χωθεί άλλο ένα ζευ-
γάρι. Της φάνηκε ότι τους ήξερε και τους δύο. Ο τύπος
ήταν από τα νότια και σπούδαζε στο Αμπερντίν. Το κορί-
τσι, πάλι, έμενε στο Λέρικ και ήταν νοσοκόμα στο «Γκίλ-
μπερτ Μπέιν». Τη συγκεκριμένη στιγμή καταβρόχθιζαν ο
ένας τον άλλον. Το κορίτσι ήταν από κάτω, με τον τύπο
από πάνω της να δαγκώνει τα χείλη της, τον λαιμό, τους
λοβούς των αυτιών της, και μετά να ανοίγει διάπλατα το
στόμα του λες και ήθελε να την καταπιεί ολόκληρη. Όταν
η Σάλι στράφηκε και πάλι προς τον Ρόμπερτ, εκείνος τη
φίλησε, αργά και απαλά, όχι όπως ο λύκος την Κοκκινο-
σκουφίτσα. Η Σάλι δεν ένιωσε πάντως ότι την καταβρό-
χθιζαν.
Δεν μπορούσε να δει καλά τον οδηγό. Καθόταν ακρι-
βώς από πίσω του και το μόνο που διέκρινε ήταν ένα κε-
φάλι και δύο ώμοι κάτω από το χοντρό μπουφάν. Ο οδη-
γός δεν μιλούσε, ούτε στην ίδια ούτε στην Κάθριν που κα-
θόταν δίπλα του. Μπορεί να ήταν τσαντισμένος που είχε
αναγκαστεί να τους πάρει μαζί του. Η Σάλι είχε σκοπό να
του πιάσει την κουβέντα, έτσι από ευγένεια, αλλά τότε ο
Ρόμπερτ τη φίλησε ξανά και της απέσπασε την προσοχή.
Δεν έπαιζε μουσική στο αυτοκίνητο, δεν ακουγόταν κανέ-
νας θόρυβος πέρα από της μηχανής, που έδειχνε να ζορί-
ζεται, και από τα σαλιαρίσματα του ζευγαριού το οποίο
είχε στριμωχτεί δίπλα της.
«Σταμάτα!» Αυτή ήταν η φωνή της Κάθριν. Δεν μίλη-
σε δυνατά, αλλά μέσα στην ησυχία τούς ξάφνιασε όλους.