Basic HTML Version
24
Ο Τογκάσι κοίταξε τα χαρτονομίσματα κι έπειτα το πρό-
σωπο της Γιασούκο. «Καλώς, θα φύγω. Αλλά δεν ήρθα για τα
λεφτά. Δική σου ιδέα ήταν.»
Ο Τογκάσι πήρε τα χαρτονομίσματα και τα έχωσε στην
τσέπη. Αμέσως μετά έριξε τη γόπα στο κουτάκι και τράβηξε τα
πόδια κάτω από το τραπέζι. Σηκώθηκε κι έστριψε, όχι προς
την εξώπορτα αλλά προς το πίσω δωμάτιο. Με σβέλτες κινή-
σεις άνοιξε τη συρόμενη πόρτα. Η Γιασούκο άκουσε το έκπλη-
κτο επιφώνημα της Μισάτο από την άλλη πλευρά.
«Τι στο διάολο κάνεις;» φώναξε πίσω του η Γιασούκο.
«Μπορώ να πω ένα γεια στην προγονή μου, έτσι δεν εί-
ναι;»
«Τώρα πια δεν είναι ούτε προγονή σου ούτε τίποτα.»
«Παράτα με. Καλά. Τα λέμε, Μισάτο», είπε ο Τογκάσι εξα-
κολουθώντας να κοιτά στο δωμάτιο. Έτσι όπως στεκόταν έ-
κρυβε τη Μισάτο από τη Γιασούκο που δεν μπορούσε να δει
την αντίδραση της κόρης της.
Τελικά ο Τογκάσι στράφηκε προς την εξώπορτα. «Μια μέ-
ρα θα γίνει ωραία γυναίκα. Δεν βλέπω την ώρα.»
«Τι βλακείες είναι αυτές που λες;»
«Δεν είναι βλακείες. Σε τρία χρόνια θα βγάζει καλά λεφτά.
Οποιοσδήποτε θα την προσλάμβανε.»
«Θέλω να φύγεις τώρα.»
«Φεύγω, φεύγω. Τουλάχιστον για σήμερα.»
«Μην τολμήσεις να ξανάρθεις.»
«Μπα; Δεν υπόσχομαι τίποτα.»
«Το καλό που σου θέλω…»
«Άκου να σου πω, Γιασούκο», είπε ο Τογκάσι χωρίς να
στραφεί. «Δεν πρόκειται να γλιτώσεις ποτέ από μένα. Ξέρεις
γιατί; Επειδή μια ζωή θα υποχωρείς πρώτη.» Χασκογέλασε σι-
γανά κι έπειτα έγειρε για να φορέσει τα παπούτσια του.