Page 15 - 84013 - E

Basic HTML Version

19
Μόνο αφού το κλείσουν συνειδητοποιεί ότι δεν ρώτη-
σε πώς πήγε η πρόβα του δείπνου. Δεν είναι και πολύ σί-
γουρη ότι θέλει να ξέρει.
Για μια ατέλειωτη στιγμή στέκεται έτσι απλά σ’ εκείνο
το σημείο, κρατώντας σφιχτά το τηλέφωνο στο χέρι της,
προσπαθώντας να μη σκέφτεται όλα αυτά που την περι-
μένουν στην άλλη άκρη του ωκεανού. Η μυρωδιά του
βουτύρου από έναν πάγκο με πρέτσελ εκεί κοντά τής
φέρνει μια ελαφριά ναυτία και αυτό που θέλει περισσό-
τερο είναι να καθίσει, αλλά η πύλη είναι γεμάτη επιβάτες
που έχουν καταφτάσει από άλλα σημεία του αεροδρομί-
ου. Είναι το Σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου, και οι με-
τεωρολογικοί χάρτες στις οθόνες των τηλεοράσεων δεί-
χνουν ένα στριφογυριστό μοτίβο καταιγίδων που σκεπά-
ζουν αρκετές μεσοδυτικές πολιτείες. Ο κόσμος διεκδικεί
τον χώρο του, καταλαμβάνοντας κομμάτια της αίθουσας
αναμονής σαν να σκοπεύει να εγκατασταθεί εκεί για πά-
ντα. Υπάρχουν βαλίτσες ακουμπισμένες σε αδειανές κα-
ρέκλες, οικογένειες που έχουν κατασκηνώσει πιάνοντας
ολόκληρες γωνίες, λιπαρές σακούλες Μακ Ντόναλντς
σκορπισμένες στο δάπεδο. Καθώς περνάει πάνω από έ-
ναν άντρα που κοιμάται πάνω στο σακίδιό του, η Χάντλεϊ
νιώθει πολύ έντονα πόσο κοντά της είναι το ταβάνι, πό-
σο την πιέζουν οι τοίχοι, και την κινούμενη παρουσία του
πλήθους παντού γύρω της, και πρέπει να υπενθυμίσει
στον εαυτό της να αναπνεύσει.
Όταν εντοπίζει μια άδεια θέση, τρέχει βιαστικά προς
εκείνη την κατεύθυνση, μανουβράροντας την τροχήλατη
βαλίτσα της μέσα από μια θάλασσα παπουτσιών και