Basic HTML Version
10
Στο γυμναστήριο συνήθως ερχόταν αργά το πρωί· έ-
φευγε ξαφνικά από τη δουλειά με τη δικαιολογία κάποιας
συνάντησης. Το είχε διαλέξει ώστε να βρίσκεται σε κά-
ποια απόσταση από τη δουλειά της. Το τελευταίο πράγμα
που ήθελε ήταν να την αναγνωρίσει κάποιος γνωστός της.
Δεν είχε πει στους συναδέλφους της ότι είχε γραφτεί στο
γυμναστήριο, και παρ' όλο που μάλλον μύριζαν το χλώριο
στο δέρμα και τα μαλλιά της, δεν τολμούσαν να το σχο-
λιάσουν. Έφτασε στην άκρη της πισίνας και πάτησε κάτω
με τα πόδια της για να ξαναβρεί την αναπνοή της. Της ή-
ταν αδύνατον να σηκώσει τον εαυτό της και να βγει έτσι
όπως έβλεπε να κάνουν οι νεαρές. Εκεί που περπατούσε
με δυσκολία για να φτάσει τα σκαλιά της πισίνας κάποιος
από το προσωπικό μετακίνησε το διαχωριστικό των δια-
δρομών, ώστε να καθορίσει τον χώρο που προοριζόταν
για το άκουα αερόμπικ. Μόλις που είχε προλάβει.
Η αίθουσα του χαμάμ μύριζε κέδρο και ευκάλυπτο. Ο α-
τμός ήταν τόσο πυκνός ώστε στην αρχή δεν μπορούσε να
διακρίνει αν ήταν κανείς άλλος εκεί μέσα. Δεν την πείραζε
να υπάρχουν κι άλλες γυναίκες στο χαμάμ – εδώ τουλάχι-
στον δεν μπορούσε κανείς να δει τις λεπτομέρειες της α-
σχήμιας της. Μπορεί να αντιλαμβάνονταν το εκτόπισμά
της αλλά τίποτα άλλο. Το περίεργο όμως ήταν πως όταν
ήταν μόνη της στο χαμάμ με έναν άνδρα ένιωθε ευάλωτη.
Δεν είναι ότι φοβόταν μην της επιτεθεί κάποιος, μην της
βάλει χέρι ή μήπως πέσει σε κανέναν παλαβό επιδειξία.
Το μόνο που τους χώριζε από τη βουή της πισίνας ήταν